Κάθε στις 8 του Μάρτη οι γυναίκες έχουν την τιμητική τους! Δέχονται ανθοδέσμες με πολύχρωμα λουλούδια, ακούνε τα «χρόνια πολλά» και, χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και φροντίδας από το άλλο φύλο.
Λίγο πολύ όλοι μας τυχαίνει λόγω της ημέρας να παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση κάποιο αφιέρωμα για τη ζωή των γυναικών στη Σαουδική Αραβία, στο Ιράν, στη Χιλή. Μαθαίνουμε στοιχεία, αριθμούς και ποσοστά τα οποία απεικονίζουν τη δυστυχία κάποιων χιλιάδων γυναικών ανά τον κόσμο. Ύστερα, προτού βγούμε να διασκεδάσουμε... πάλι λόγω της ημέρας (με γυναικοπαρέα όπως συνηθίζεται), ευχαριστούμε τον Θεό που γεννηθήκαμε εδώ κι όχι στο Αφγανιστάν και ξεχνάμε μεμιάς ό,τι άσχημο είδαμε κι ακούσαμε σήμερα. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα συμβαίνει το ίδιο.
Σήμερα σκεφτόμαστε τις γυναίκες ενός «κατώτερου Θεού».
Γυναίκες που κακοποιούνται, ξυλοκοπούνται, βιάζονται και δολοφονούνται. Κακομεταχειρίζονται από τους συζύγους τους, ξυλοκοπούνται δίχως έλεος από μέλη της οικογένειά τους και εξαθλιώνονται.
Γυναίκες που δεν λογίζονται ισότιμα με τους άντρες, δεν κατέχουν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε προσωπική ανεξαρτησία. Παραμένουν αμόρφωτες, δούλες των «ανώτερων» και ιδιοκτησία του ισχυρού φύλου. Επιλέγουν οι άλλοι για την δική τους ζωή, αποφασίζουν τρίτοι για την πορεία και το μέλλον τους.
Γυναίκες που έχουν εμπλακεί στα δίχτυα της πορνείας, που γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και είδη προς πώληση.
Γυναίκες που υπόκεινται στα ήθη της κοινωνίας τους, της θρησκείας, στα «πιστεύω» των δυνατών και στις προκαταλήψεις περί κατωτερότητάς τους. Στερούνται τα κοινωνικά δικαιώματά τους, χρησιμοποιούνται ως αναπαραγωγικές μηχανές και, ο λόγος τους δεν υπολογίζεται, η φωνή τους δεν ακούγεται.
Γυναίκες που ζουν χάρη στην ελπίδα τους πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Που αναμένουν τον οίκτο των άλλων για την βελτίωση της ζωής τους. Άλλες ονειρεύονται την επανάσταση που ποτέ δεν τόλμησαν να κάνουν, την κίνηση που θα τις οδηγούσε ίσως στην ελευθερία τους.
Σήμερα συλλογιζόμαστε όλες αυτές τις γυναίκες που υποφέρουν επί χρόνια μέχρι και ως το τέλος της ζωής τους. Σήμερα θυμώνουμε που τα δάκρυα κάποιων γυναικών ποτίζουν τα ειρωνικά χαμόγελα των «δυνατών» αντρών. Σήμερα λυπόμαστε που είμαστε μακριά και δεν μπορούμε να προσφέρουμε ένα χέρι βοήθειας έστω σε μία από αυτές τις γυναίκες. Σήμερα μελαγχολούμε με τη σκέψη ότι το «ασθενές» φύλο είναι όντως ασθενές. Σήμερα.. Σήμερα..
Αύριο όμως;
4 σχόλια:
8 ΜΑΡΤΗ
ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ "ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ" ΣΗΜΕΡΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ 37ΧΡΟΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ "ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ" ΚΤΗΝΟΣ ΣΤΟ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ(ΣΤΑΒΛΟ)ΤΟΥ "ΑΝΔΡΙΣΜΟΥ"
οταν μιά γυναίκα βιάζεται στόν στάβλο τού "ανδρισμού" κανείς μας δέν είναι ελεύθερος
...ποτέ τό κτήνος δέν ήταν τόσο κοντά μας,ποτέ ίσως δέν είχε προχωρήσει τόσο μέσα μας...αλλά καί ποτέ άλλοτε αυτοί πού ξοδεύουν τεράστιο προσωπικό χρόνο καί κόπο γιά νά τό εξοντώσουν μιά γιά πάντα δέν ήταν ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΟΙ όπως σήμερα...
ΝΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΒΛΟ ΤΟΥ
(Ο ΓΥΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΕ 5 ΜΗΝΕΣ)
Τίποτα δέν μπορεί νά περιγράψει μέ λέξεις καί συναισθήματα τήν οργή από τήν εκτόνωση τού κτήνους σέ μιά άτυχη γυναίκα πού αγωνιζόταν νά ξεφύγει από τήν φτώχεια καί τήν ανεργία.
Τίποτα δέν μπορεί νά περιγράψει τήν οργή γιά τόν εξευτελισμό τού ανθρωπίνου σώματος,τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας,τήν καταστολή τής ανθρώπινης ελευθερίας από μία αγέλη μέ ανθρώπινη μορφή πού τρομοκρατούν καί διαλύουν μιά ανήμπορη γυναίκα,τήν γυναίκα πιθανά τής διπλανής μας πόρτας...
Η "αποθήκευση",η εκμετάλλευση,ο βιασμός,η κακοποίηση από τήν συμμορία δουλεμπόρων καί βασανιστών επί πέντε ολόκληρους μήνες μίας 37χρονης γυναίκας από τήν Βουλγαρία μέσα σέ στάβλο τού χωριού Αδενδρο τής Θεσσαλονίκης,δέν μπορούν νά έχουν άλλη ηθική αποζημίωση καί αποκατάσταση γιά τό θύμα παρά τήν αμετάκλητη τιμωρία τού κτήνους χωρίς καμία έφεση ή αναστολή στήν δικαιοσύνη τής συνείδησης όλων μας καί στά θεμέλια μιάς κοινωνίας πού θέλουμε νά σταθεί όρθια σεβόμενη τήν ανθρώπινη υπόσταση.
Η "λευτεριά καί συμπαράσταση σέ όσους είναι στά κελιά" δέν μπορεί νά εκφρασθεί σέ όλους ανεξαιρέτως τούς κρατουμένους καί ειδικά σέ παρόμοια καθάρματα πού προκαλούν αξεπέραστο ψυχολογικό καί σωματικό κακό σέ μέλη τής ανθρώπινης κοινότητας.
Καί είναι καθήκον όλων τών ελεύθερων ανθρώπων πού στοχεύουν σέ μιά κοινωνία χωρίς σκλαβιά,βία καί εξουσία από άνθρωπο σέ άνθρωπο νά συμπαρασταθούν ενεργά σέ όλες τίς γυναίκες πού πέφτουν θύματα τών κυκλωμάτων εκμεταλλευσής τους,δημιουργώντας έναν αυτοδιαχειριζόμενο,μή κρατικό, ξενώνα υποδοχής,αλληλεγγύης,ψυχολογικής υποστήριξης καί εξασφάλισης εργασίας μέ κατοχυρωμένα τά ατομικά τους δικαιώματα.
ο αγώνας ενάντια στόν βιασμό καί στήν σωματική κακοποίηση είναι αγώνας ενάντια στήν εξουσία,αγώνας ενάντια στούς εχθρούς τής ελευθερίας
αναρχικοί/αντιεξουσιαστές
από τά νότια προάστια Αθήνας
"Μαύρο καί Κόκκινο"
13/2/07
8/3/07
Επιτελους πια σκοτωστε τους ΥΠΑΝΑΠΤΥΚΤΟΥΣ που ΤΙΜΩΡΟΥΝ το ΘΑΥΜΑ του να ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΟΡΗ.
Δε μπορουσες ποτε να τα γραψεις πολυ καλυτερα απο καθεναν αλλο, σε παρακαλω μπορω να βαλω ενα link στο blog μου για το post σου?
Χαιρετω!
Φίλε gothangel, φυσικά ναι! Και το συζητάς;; :-) :-) :-)
Σιγά το "ασθενές φύλο"!Νομίζω πως η γυναίκα είναι πολύ πιο ικαν'η σε όλα -εντάξει,εκτός από τη σωματική δ'ύναμη,εκ κατασκευής.
gitsakichan.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου