Στον απόηχο της μεγάλης βραδιάς του champions league, κι ενώ η Μίλαν έχει σηκώσει το νικητήριο κύπελλο της Ευρώπης, η πλατεία Συντάγματος έχει συνέλθει από το πανηγυρικό ξέσπασμα των ξένων και των γηγενών φιλάθλων της και, τα κόκκινα χρώματα της ομάδας που δέσποζαν στους δρόμους άρχισαν να ξεθωριάζουν,
δημοσιεύω το κείμενο του κυρίου Γιάννη Δ., όπως δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Τύπο ανήμερα του κρίσιμου ποδοσφαιρικού αγώνα.
Ναι Γιάννη, ο Ρικ, η Ανέτ και ο Πάτρικ επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους. Όπως εμείς.
Υγ: Τι κρίμα, έχασε η ομάδα που υποστήριζε... έπρεπε να είχα βάλει στοίχημα!
Του Γιάννη Δ. http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/230507_03.pdf
Αύριο, μεθαύριο, το πολύ την Κυριακή, ο Ρικ, η Ανέτ και ο Πάτρικ, θα τρώνε ξανά fish n’ chips χωμένοι σε κάποια παμπ με κόκκινη λερωμένη μοκέτα κάπου στο Κόλτσεστερ.
Το ξέρουν καλά αυτό, το φοβούνται. Γι’ αυτό και τους βλέπει κανείς -τρεις μέρες τώρα- να τριγυρνάνε στην Αθήνα αλέγροι. Είναι βροχερή η φετινή άνοιξη, αλλά με κανένα «winter pill» δεν συγκρίνεται. Και τι να πουν τα δίπατα σάντουιτς των Boots μπροστά στη «βρώμικη» απόλαυση του «τζάϊρος»;
Βέβαια δεν είναι μόνο ο ήλιος, οι μπύρες και τα βρώμικα. Είναι κι η Liverpool. Αγάπη που για να την καταλάβει κανείς πρέπει να αποδεσμεύσει από τη μνήμη του μερικά καρέ: Τον Κένι Νταλγκλίς βγαλμένο από τα ασπρόμαυρα 70’s, το μουστάκι του Ιαν Ρας υπογεγραμμένο από το “Crown paints” στη φανέλα, το απαίσιο πέναλτι του dirty Ντάϊνα στο Xέϊζελ.
Πλάκα, Μοναστηράκι και φθηνά ξενοδοχεία στην Πειραιώς λοιπόν. Εκεί, τριανταπέντε χιλιάδες βρετανοί, οι μισοί χωρίς εισιτήριο, προσπαθούν αυτό που παραδοσιακά προσπαθούν: Να ξεπεράσουν την αμηχανία τουs και να επιτύχουν μια ψυχική κατάσταση ενδιάμεση του «cheerful» και του ευτυχούς.
Στην Αθήνα, η βρετανική πρεσβεία θα τους υποδεχθεί με όλα τα χαρακτηριστικά της stiff upper lip εξυπηρέτησης: σαφείς: Αν συλληφθείτε ή φυλακισθείτε σας εξηγούμε τις διαδικασίες του ελληνικού δικαίου, σας δίνουμε λίστα με δικηγόρους που μιλάνε αγγλικά. Δεν μπαίνουμε όμως στην ουσία της όποιας δικαστικής σας περιπέτειας. Αν χάσετε τα λεφτά σας θα σας πούμε πώς να μεταφέρετε χρήματα από τη Βρετανία και θα ειδοποιήσουμε φίλους και συγγενείς (ότι μείνατε άφραγκοι). Δεν δανείζουμε όμως χρήματα. Και -γενικώς- δεν θα κάνουμε τη δουλειά ταξιδιωτικών πρακτόρων, αεροπορικών εταιριών ή τραπεζών. Ούτε θα πληρώσουμε λογαριασμούς και φέσια σε ξενοδοχεία, δικηγόρους και γιατρούς.
Στον τελικό η Λίβερπουλ θα χάσει ή θα κερδίσει. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Την Κυριακή ο Ρικ, η Ανέτ και ο Πάτρικ θα είναι ξανά στην πατρίδα. Η ανάμνηση της Αθήνας θα είναι πιο δυνατή από τσάϊ, πιο επώδυνη κι απ’ την υγρασία.
Ελεύθερος Τύπος
23/5/2007
29.5.07
«Βραχυκύκλωσε ξανά ο ΟΤΕ»
Κατέρρευσε για δεύτερη φορά από τη βροχή η σκεπή της νέας αποθήκης στην Πάρνηθα!
Για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες πλημμύρισε η κεντρική αποθήκη του ΟΤΕ στην Πάρνηθα και πνίγηκε στα βροχόνερα πολύτιμο τηλεπικοινωνιακό υλικό. Πρόκειται για ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ηλεκτρονικές πλακέτες, συσκευασμένα κινητά και σταθερά τηλέφωνα, μόντεμ και συνδέσεις ADSL και ISDN, που προορίζονταν για τα δίκτυα καταστημάτων ΟΤΕ και Cosmote. Η ειρωνεία είναι ότι το άλλο κτίριο του ΟΤΕ, που είναι παλαιότερο και δίπλα στο καινούριο, δεν έπαθε τίποτε!
Επί πέντε εικοσιτετράωρα -από το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης μέχρι χθες το μεσημέρι- συνεργεία της αναδόχου κατασκευαστικής εταιρίας εργάζονταν για να επιδιορθώσουν βλάβες στην μεγάλη σκεπή του κτιρίου της αποθήκης, που είναι μεταλλική κατασκευή 12.000 τετραγωνικών μέτρων. Παράλληλα αντλήθηκαν τα νερά που είχαν κατακλύσει τους αποθηκευτικούς χώρους και έγινε προσπάθεια να περιοριστούν οι ζημιές στο τηλεπικοινωνιακό υλικό. Στην Πάρνηθα εδώ και 12 μήνες έχουν μεταφερθεί οι αποθηκευτικές εγκαταστάσεις του ΟΤΕ, που ήταν διάσπαρτες στο λεκανοπέδιο Αττικής. Το έργο δημοπρατήθηκε από την θυγατρική εταιρία του οργανισμού ΟΤΕ Estate, με ανάδοχο την ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, η οποία ανέθεσε υπεργολαβικά την κατασκευή του στην Ιντρακάτ, του ομίλου της Ιντρακόμ. Το έργο έχει δοθεί σε χρήση και εκρεμμούν λόγω των προβλεπόμενων από το νόμο προθεσμιών οι διαδικασίες προσωρινής και οριστικής παραλαβής.
Επισήμως ο ΟΤΕ με ανακοίνωση του έδωσε το μήνυμα ότι η αποθήκη πλημμύρισε λόγω των ισχυρών καιρικών συνθηκών και ότι καμία τηλεπικοινωνιακή υπηρεσία δεν επηρεάζεται. Πληροφορίες όμως αναφέρουν ότι ο ΟΤΕ τουλάχιστον μέχρι χθες δεν έχει προβάλλει απαιτήσεις για τη ζημιά. Από την πλευρά των συνδικαλιστών, ο κ. Παναγιώτης Μπρόφας, εκπρόσωπος της ένωσης τεχνικών (ΠΕΤ-ΟΤΕ), μας αναφέρει ότι υπάρχει πρόβλημα σχεδιασμού και κατασκευής της στέγης επίπεδης μορφής, με συνέπεια να συγκεντρώνονται μεγάλες ποσότητες νερού από τις βροχές και να πλημμυρίζει η αποθήκη, όπως έγινε πάλι τον Δεκέμβριο του 2006. Την περασμένη Πέμπτη, λέει ο ίδιος, συγκεντρώθηκαν μεγάλες ποσότητες νερών στη στέγη της αποθήκης, τα δίκτυα απορροής αδυνατούσαν να τις εκτονώσουν και έτσι υποχώρησε τμήμα της στέγης, ενώ από πολλά άλλα σημεία έγιναν διαρροές. Επικράτησε πανικός την ώρα της πλημμύρας υποστηρίζει ο κ. Μπρόφας και χαρακτηρίζει ευτυχές το γεγονός ότι «έπεσαν» τα ρελέ ασφαλείας από βραχυκύκλωμα, διότι διαφορετικά υπήρχε κίνδυνος ηλεκτροπληξίας και φωτιάς.
Ο Π. Σουρέτης διευθύνων σύμβουλος της Ιντρακάτ αναφέρει ότι οι αστοχίες στο έργο ήταν ελεγχόμενες, οφείλονται σε ακραίες καιρικές συνθήκες και έχουν ήδη αποκατασταθεί με ευθύνη του εργολάβου. Πρόκειται για πρότυπη μεταλλική μονάδα με επίπεδη σκεπή, στην οποία ενισχύθηκαν τα δίκτυα απορροής των υδάτων, μετά τα προβλήματα που εκδηλώθηκαν.
Ελεύθερος Τύπος
29/5/2007
(updated 9/6/07)
Ευχαριστώ πολύ που επισκεφτήκατε το blog μου!
Visitor Details
Date & Time:
Jun/08 5:48:47 μμ
IP Address:
***.124.141.***
Pages viewed:
3
Visit length:
00:13:19
Nr. of visits:
1 (First time visitor)
Country:
Greece
Organisation:
Intracom s.A
Entry page:
http://yellowshell.blogspot.com/2007/05/blog-post_29.html
Referring URL:
http://www.google.gr/search
Για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες πλημμύρισε η κεντρική αποθήκη του ΟΤΕ στην Πάρνηθα και πνίγηκε στα βροχόνερα πολύτιμο τηλεπικοινωνιακό υλικό. Πρόκειται για ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ηλεκτρονικές πλακέτες, συσκευασμένα κινητά και σταθερά τηλέφωνα, μόντεμ και συνδέσεις ADSL και ISDN, που προορίζονταν για τα δίκτυα καταστημάτων ΟΤΕ και Cosmote. Η ειρωνεία είναι ότι το άλλο κτίριο του ΟΤΕ, που είναι παλαιότερο και δίπλα στο καινούριο, δεν έπαθε τίποτε!
Επί πέντε εικοσιτετράωρα -από το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης μέχρι χθες το μεσημέρι- συνεργεία της αναδόχου κατασκευαστικής εταιρίας εργάζονταν για να επιδιορθώσουν βλάβες στην μεγάλη σκεπή του κτιρίου της αποθήκης, που είναι μεταλλική κατασκευή 12.000 τετραγωνικών μέτρων. Παράλληλα αντλήθηκαν τα νερά που είχαν κατακλύσει τους αποθηκευτικούς χώρους και έγινε προσπάθεια να περιοριστούν οι ζημιές στο τηλεπικοινωνιακό υλικό. Στην Πάρνηθα εδώ και 12 μήνες έχουν μεταφερθεί οι αποθηκευτικές εγκαταστάσεις του ΟΤΕ, που ήταν διάσπαρτες στο λεκανοπέδιο Αττικής. Το έργο δημοπρατήθηκε από την θυγατρική εταιρία του οργανισμού ΟΤΕ Estate, με ανάδοχο την ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, η οποία ανέθεσε υπεργολαβικά την κατασκευή του στην Ιντρακάτ, του ομίλου της Ιντρακόμ. Το έργο έχει δοθεί σε χρήση και εκρεμμούν λόγω των προβλεπόμενων από το νόμο προθεσμιών οι διαδικασίες προσωρινής και οριστικής παραλαβής.
Επισήμως ο ΟΤΕ με ανακοίνωση του έδωσε το μήνυμα ότι η αποθήκη πλημμύρισε λόγω των ισχυρών καιρικών συνθηκών και ότι καμία τηλεπικοινωνιακή υπηρεσία δεν επηρεάζεται. Πληροφορίες όμως αναφέρουν ότι ο ΟΤΕ τουλάχιστον μέχρι χθες δεν έχει προβάλλει απαιτήσεις για τη ζημιά. Από την πλευρά των συνδικαλιστών, ο κ. Παναγιώτης Μπρόφας, εκπρόσωπος της ένωσης τεχνικών (ΠΕΤ-ΟΤΕ), μας αναφέρει ότι υπάρχει πρόβλημα σχεδιασμού και κατασκευής της στέγης επίπεδης μορφής, με συνέπεια να συγκεντρώνονται μεγάλες ποσότητες νερού από τις βροχές και να πλημμυρίζει η αποθήκη, όπως έγινε πάλι τον Δεκέμβριο του 2006. Την περασμένη Πέμπτη, λέει ο ίδιος, συγκεντρώθηκαν μεγάλες ποσότητες νερών στη στέγη της αποθήκης, τα δίκτυα απορροής αδυνατούσαν να τις εκτονώσουν και έτσι υποχώρησε τμήμα της στέγης, ενώ από πολλά άλλα σημεία έγιναν διαρροές. Επικράτησε πανικός την ώρα της πλημμύρας υποστηρίζει ο κ. Μπρόφας και χαρακτηρίζει ευτυχές το γεγονός ότι «έπεσαν» τα ρελέ ασφαλείας από βραχυκύκλωμα, διότι διαφορετικά υπήρχε κίνδυνος ηλεκτροπληξίας και φωτιάς.
Ο Π. Σουρέτης διευθύνων σύμβουλος της Ιντρακάτ αναφέρει ότι οι αστοχίες στο έργο ήταν ελεγχόμενες, οφείλονται σε ακραίες καιρικές συνθήκες και έχουν ήδη αποκατασταθεί με ευθύνη του εργολάβου. Πρόκειται για πρότυπη μεταλλική μονάδα με επίπεδη σκεπή, στην οποία ενισχύθηκαν τα δίκτυα απορροής των υδάτων, μετά τα προβλήματα που εκδηλώθηκαν.
Ελεύθερος Τύπος
29/5/2007
(updated 9/6/07)
Ευχαριστώ πολύ που επισκεφτήκατε το blog μου!
Visitor Details
Date & Time:
Jun/08 5:48:47 μμ
IP Address:
***.124.141.***
Pages viewed:
3
Visit length:
00:13:19
Nr. of visits:
1 (First time visitor)
Country:
Greece
Organisation:
Intracom s.A
Entry page:
http://yellowshell.blogspot.com/2007/05/blog-post_29.html
Referring URL:
http://www.google.gr/search
27.5.07
23.5.07
Greek souvlaki + beer = great success !
Σ' αυτό το champion's league δεν θα πανηγυρίσουν μόνο οι νικητές και οι φίλαθλοί τους! Όλη η Αθήνα γιορτάζει ήδη για τη φιλοξενία που προσφέρει στις δύο ιστορικές αντίπαλες ομάδες. Όλοι είναι έτοιμοι να ανταπεξέλθουν των απαιτήσεων τόσο των ξένων οπαδών που κατέφτασαν στην πόλη όσο και όλων εκείνων των Ελλήνων που θα παρακολουθήσουν τηλεοπτικά τον μεγάλο τελικό και θα ξεχυθούν ύστερα στους δρόμους της πόλης.
Παρασκευή μεσημέρι της προηγούμενης εβδομάδας βρέθηκα στο Μοναστηράκι, στον πεζόδρομο όπου τα σουβλατζίδικα βρίσκονται ασφυκτικά το ένα δίπλα στο άλλο, πάντα γεμάτα ορεξάτους θαμώνες. Απευθύνθηκα στους "top" καταστηματάρχες της περιοχής και τους ρώτησα για τις προετοιμασίες, τις προμήθειες και τις εκτιμήσεις για την κίνηση της Τετάρτης, της βραδιάς του τελικού.
Γελούσαν μέχρι και τα "μουστάκια" τους!
"Καλές δουλειές, παιδιά!"
Στους ρυθμούς του champions league έχει μπει ολόκληρη η αγορά του «τουριστικού» κέντρου της Αθήνας εν όψει του τελικού της ερχόμενης Τετάρτης.
Σουβλατζίδικα, περίπτερα και καταστήματα τουριστικών και εποχικών ειδών περιμένουν πως και πως τους Ιταλούς και Βρετανούς οπαδούς που αναμένεται, τουλάχιστον για ένα τριήμερο, να κατακλύσουν την Αθήνα.
Ήδη τα μαγαζιά που προσφέρουν τα παραδοσιακά… εδώδιμα της ελληνικής φαστ φουντ κουζίνας έχουν προμηθευτεί διπλάσιες και τριπλάσιες ποσότητες προκειμένου να ικανοποιήσουν τη ζήτηση της επόμενης εβδομάδας.
«Θα πουλήσουμε 3000 πίτες» προεξοφλεί με εμφανή ικανοποίηση υπάλληλος σε μεγάλο σουβλατζίδικο της οδού Μητροπόλεως. Όλα μοιάζουν έτοιμα για τη βραδιά του μεγάλου τελικού και οι μαγαζάτορες ελπίζουν ότι το greek pita και η παγωμένη μπύρα θα «ρεύσουν¨» άφθονα σε όλη τη διαδικασία από την τηλεοπτική παρακολούθηση του ματς έως τα επινίκια και τους πανηγυρισμούς.
Στο ίδιο κλίμα βρίσκονται και τα μαγαζιά της Ηφαίστου τα οποία έχουν κυριολεκτικά κοκκινίσει αφού τα χρώματα και της Λίβερπουλ και της Μίλαν «κινούνται» κοντά στο ερυθρό.
Κασκόλ, μπλουζάκια, σημαίες, φουλάρια, καπέλα και ό,τι άλλο μπορεί να φέρει την επωνυμία και τα χρώματα των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων πωλείται στα πέριξ του Μοναστηρακίου καταστήματα. Οι πονηριές του παρελθόντος (διπλάσιες τιμές στα προϊόντα που απευθύνονται σε τουρίστες) δεν έχουν εξαφανισθεί πλήρως, όμως τα περισσότερα είδη πωλούνται σε λογικές τιμές. Με 7 ευρώ βρίσκει κανείς κασκόλ της Λίβερπουλ ή της Μίλαν, ενώ αναλόγως της ποιότητα ένα τζόκεϊ καπέλο κοστίζει από 5 έως 10 ευρώ
«Λόγω τελικού, προμηθευτήκαμε περισσότερες εμφανίσεις στολές των αγωνιζόμενων ομάδων, κυρίως σε μικρά μεγέθη για τα παιδιά. Αυτές άλλωστε αγοράζονται και από τους Έλληνες φίλαθλους» λέει στον Ε.Τ ο κ. Μπατάλης, ιδιοκτήτης καταστήματος στο Μοναστηράκι.
Ελεύθερος Τύπος
19/5/2007
Παρασκευή μεσημέρι της προηγούμενης εβδομάδας βρέθηκα στο Μοναστηράκι, στον πεζόδρομο όπου τα σουβλατζίδικα βρίσκονται ασφυκτικά το ένα δίπλα στο άλλο, πάντα γεμάτα ορεξάτους θαμώνες. Απευθύνθηκα στους "top" καταστηματάρχες της περιοχής και τους ρώτησα για τις προετοιμασίες, τις προμήθειες και τις εκτιμήσεις για την κίνηση της Τετάρτης, της βραδιάς του τελικού.
Γελούσαν μέχρι και τα "μουστάκια" τους!
"Καλές δουλειές, παιδιά!"
Στους ρυθμούς του champions league έχει μπει ολόκληρη η αγορά του «τουριστικού» κέντρου της Αθήνας εν όψει του τελικού της ερχόμενης Τετάρτης.
Σουβλατζίδικα, περίπτερα και καταστήματα τουριστικών και εποχικών ειδών περιμένουν πως και πως τους Ιταλούς και Βρετανούς οπαδούς που αναμένεται, τουλάχιστον για ένα τριήμερο, να κατακλύσουν την Αθήνα.
Ήδη τα μαγαζιά που προσφέρουν τα παραδοσιακά… εδώδιμα της ελληνικής φαστ φουντ κουζίνας έχουν προμηθευτεί διπλάσιες και τριπλάσιες ποσότητες προκειμένου να ικανοποιήσουν τη ζήτηση της επόμενης εβδομάδας.
«Θα πουλήσουμε 3000 πίτες» προεξοφλεί με εμφανή ικανοποίηση υπάλληλος σε μεγάλο σουβλατζίδικο της οδού Μητροπόλεως. Όλα μοιάζουν έτοιμα για τη βραδιά του μεγάλου τελικού και οι μαγαζάτορες ελπίζουν ότι το greek pita και η παγωμένη μπύρα θα «ρεύσουν¨» άφθονα σε όλη τη διαδικασία από την τηλεοπτική παρακολούθηση του ματς έως τα επινίκια και τους πανηγυρισμούς.
Στο ίδιο κλίμα βρίσκονται και τα μαγαζιά της Ηφαίστου τα οποία έχουν κυριολεκτικά κοκκινίσει αφού τα χρώματα και της Λίβερπουλ και της Μίλαν «κινούνται» κοντά στο ερυθρό.
Κασκόλ, μπλουζάκια, σημαίες, φουλάρια, καπέλα και ό,τι άλλο μπορεί να φέρει την επωνυμία και τα χρώματα των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων πωλείται στα πέριξ του Μοναστηρακίου καταστήματα. Οι πονηριές του παρελθόντος (διπλάσιες τιμές στα προϊόντα που απευθύνονται σε τουρίστες) δεν έχουν εξαφανισθεί πλήρως, όμως τα περισσότερα είδη πωλούνται σε λογικές τιμές. Με 7 ευρώ βρίσκει κανείς κασκόλ της Λίβερπουλ ή της Μίλαν, ενώ αναλόγως της ποιότητα ένα τζόκεϊ καπέλο κοστίζει από 5 έως 10 ευρώ
«Λόγω τελικού, προμηθευτήκαμε περισσότερες εμφανίσεις στολές των αγωνιζόμενων ομάδων, κυρίως σε μικρά μεγέθη για τα παιδιά. Αυτές άλλωστε αγοράζονται και από τους Έλληνες φίλαθλους» λέει στον Ε.Τ ο κ. Μπατάλης, ιδιοκτήτης καταστήματος στο Μοναστηράκι.
Ελεύθερος Τύπος
19/5/2007
16.5.07
Εξομολογήσεις...
Μπαίνω κι εγώ στο παιχνίδι των 29 ερωτήσεων ύστερα από ανοιχτή πρόσκληση της debby...
Η απόλυτη ευτυχία για εσάς είναι;
Πιστεύω πως η ευτυχία είναι συσσώρευση όμορφων στιγμών.
Ευτυχία για μένα λοιπόν είναι η στιγμή που εκείνος μου ψιθυρίζει «σ’αγαπώ, ηλιαχτίδα μου»…
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
«Μαρίααααα, ξύπνα παιδί μου!» της μητέρας μου.
Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε στα γέλια;
Πριν λίγο, που έμαθα ότι κόπηκα στις εξετάσεις του Michigan proficiency, γιατί κέρδισα το στοίχημα που είχα βάλει με τον καθηγητή μου! Μετά από λίγο όμως ξέσπασα σε κλάματα. Τώρα χαμογελώ πάλι!
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Το γέλιο, η χαρούμενη διάθεση και η αισιοδοξία.
Το βασικό ελάττωμά σας;
Εξομολογούμαι πως κάποιες στιγμές φέρομαι σαν ευθυνόφοβη.
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη που γίνονται εν βρασμώ ψυχής.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Είμαι ανιστόρητη.. σόρρυ!
Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Μπομπ ο Σφουγγαράκης! Χι χι!
Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Αυτό που θα κάνω χωρίς επιστροφή.. (και δεν εννοώ τον θάνατο!)
Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω διαβάσει και τόσους πολλούς. Αυτός που με συνεπήρε πραγματικά με τη γλαφυρότητα του λόγου του ήταν ο Ντοστογιέφσκι.
Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την ντομπροσύνη…
…και σε μία γυναίκα;
Έχουν αρετές και οι γυναίκες;; Εκτός από τις αναλογίες 90-60-90;
Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Χατζηδάκης . -
Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντουζ;
«Να είσαι εκεί πάντα μέσα στη ζωή μου/ τα φώτα της ν' ανάβεις κι ας μη τη ζεις μαζί μου/ αν λίγο μ'αγαπάς/ να είσαι εκεί/ αγάπη της ζωής μου/ αγάπη δυνατή»
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
«Έγκλημα και τιμωρία»
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Δεν με έχει σημαδέψει κάποια ιδιαίτερα. Συναισθηματικά μόνο ίσως το «Notting Hill»! !
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Το μικρό μου (9άχρονο) ξαδερφάκι, που με ζωγράφισε πιο ψηλή από ένα δέντρο!
Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το θαλασσί.
Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το κέικ που έφτιαξα τις προάλλες. Έγλειφαν μέχρι και τα δάχτυλά τους οι συνάδελφοί μου! (Εκτός από εκείνον τον ένα, που δεν πείστηκε με το ταλέντο μου στη ζαχαροπλαστική και υποστήριζε πως αγόρασα έτοιμο κέικ, ενώ έτρωγε μέχρι και τα ψιχουλάκια απ' τη χαρτοπετσέτα του!)
Το αγαπημένο σας ποτό;
Southern με πάγο.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Δεν μετανιώνω για ό,τι έχω πράξει ως τώρα, είναι στάση ζωής. Μετανιώνω μόνο για εκείνα που δίστασα να κάνω ή να εκφράσω.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Το να μου ασκούν κριτική με «δασκαλίστικο» στυλ.
Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ασχολούμαι με.. τον έρωτα!
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Το ότι μια μέρα θα χάσω για πάντα τους ανθρώπους που αγαπώ.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν με κολλούν στη «γωνία» για κάτι που όντως φταίω, προσπαθώντας να αποποιηθώ των ευθυνών μου.
Ποιο είναι το μότο σας;
«Μια μέρα που δεν γέλασες και δεν έκανες σεξ, είναι μια χαμένη μέρα»
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ακαριαία!
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
«Υπάρχω.. κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω!»
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Σε μία μπερδε-way κατάσταση!
Απευθύνω κι εγώ με την σειρά μου ανοιχτή πρόσκληση σε όσους επιθυμούν να συμμετέχουν. Παρακαλώ όμως ενημερώστε με, να δω τις απαντήσεις σας! Κι εσείς τρελογιατρέ και ΕΤ-αζέρα σκέψεων!
Η απόλυτη ευτυχία για εσάς είναι;
Πιστεύω πως η ευτυχία είναι συσσώρευση όμορφων στιγμών.
Ευτυχία για μένα λοιπόν είναι η στιγμή που εκείνος μου ψιθυρίζει «σ’αγαπώ, ηλιαχτίδα μου»…
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
«Μαρίααααα, ξύπνα παιδί μου!» της μητέρας μου.
Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε στα γέλια;
Πριν λίγο, που έμαθα ότι κόπηκα στις εξετάσεις του Michigan proficiency, γιατί κέρδισα το στοίχημα που είχα βάλει με τον καθηγητή μου! Μετά από λίγο όμως ξέσπασα σε κλάματα. Τώρα χαμογελώ πάλι!
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Το γέλιο, η χαρούμενη διάθεση και η αισιοδοξία.
Το βασικό ελάττωμά σας;
Εξομολογούμαι πως κάποιες στιγμές φέρομαι σαν ευθυνόφοβη.
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη που γίνονται εν βρασμώ ψυχής.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Είμαι ανιστόρητη.. σόρρυ!
Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Μπομπ ο Σφουγγαράκης! Χι χι!
Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Αυτό που θα κάνω χωρίς επιστροφή.. (και δεν εννοώ τον θάνατο!)
Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω διαβάσει και τόσους πολλούς. Αυτός που με συνεπήρε πραγματικά με τη γλαφυρότητα του λόγου του ήταν ο Ντοστογιέφσκι.
Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την ντομπροσύνη…
…και σε μία γυναίκα;
Έχουν αρετές και οι γυναίκες;; Εκτός από τις αναλογίες 90-60-90;
Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Χατζηδάκης . -
Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντουζ;
«Να είσαι εκεί πάντα μέσα στη ζωή μου/ τα φώτα της ν' ανάβεις κι ας μη τη ζεις μαζί μου/ αν λίγο μ'αγαπάς/ να είσαι εκεί/ αγάπη της ζωής μου/ αγάπη δυνατή»
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
«Έγκλημα και τιμωρία»
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Δεν με έχει σημαδέψει κάποια ιδιαίτερα. Συναισθηματικά μόνο ίσως το «Notting Hill»! !
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Το μικρό μου (9άχρονο) ξαδερφάκι, που με ζωγράφισε πιο ψηλή από ένα δέντρο!
Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το θαλασσί.
Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το κέικ που έφτιαξα τις προάλλες. Έγλειφαν μέχρι και τα δάχτυλά τους οι συνάδελφοί μου! (Εκτός από εκείνον τον ένα, που δεν πείστηκε με το ταλέντο μου στη ζαχαροπλαστική και υποστήριζε πως αγόρασα έτοιμο κέικ, ενώ έτρωγε μέχρι και τα ψιχουλάκια απ' τη χαρτοπετσέτα του!)
Το αγαπημένο σας ποτό;
Southern με πάγο.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Δεν μετανιώνω για ό,τι έχω πράξει ως τώρα, είναι στάση ζωής. Μετανιώνω μόνο για εκείνα που δίστασα να κάνω ή να εκφράσω.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Το να μου ασκούν κριτική με «δασκαλίστικο» στυλ.
Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ασχολούμαι με.. τον έρωτα!
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Το ότι μια μέρα θα χάσω για πάντα τους ανθρώπους που αγαπώ.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν με κολλούν στη «γωνία» για κάτι που όντως φταίω, προσπαθώντας να αποποιηθώ των ευθυνών μου.
Ποιο είναι το μότο σας;
«Μια μέρα που δεν γέλασες και δεν έκανες σεξ, είναι μια χαμένη μέρα»
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ακαριαία!
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
«Υπάρχω.. κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω!»
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Σε μία μπερδε-way κατάσταση!
Απευθύνω κι εγώ με την σειρά μου ανοιχτή πρόσκληση σε όσους επιθυμούν να συμμετέχουν. Παρακαλώ όμως ενημερώστε με, να δω τις απαντήσεις σας! Κι εσείς τρελογιατρέ και ΕΤ-αζέρα σκέψεων!
7.5.07
«Φεστιβάλ για.. νομιμοποίηση»
Με κεντρικό σύνθημα «απαγορεύστε τις απαγορεύσεις» πραγματοποιήθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά στην Πανεπιστημιούπολη το φεστιβάλ με αφορμή την «Ημέρα Παγκόσμιας Δράσης για τη Νομιμοποίηση της Κάνναβης». Διοργανωτές του ήταν διάφορες ομάδες νέων καθώς και οικολογικές οργανώσεις (Ηλιόσποροι, Οικολόγοι Πράσινοι κλπ). Παρά τους φόβους ορισμένων για το πως θα μπορούσε να εξελιχθεί το συγκεκριμένο φεστιβάλ, δεδομένου του «προκλητικού» του χαρακτήρα, η διήμερη εκδήλωση έμοιαζε περισσότερο με ένα μεγάλο φοιτητικό πάρτι. Οι δραστηριότητες των οργανωτών και του κοινού περιορίστηκαν στη μουσική ερασιτεχνικών συγκροτημάτων και στην ενημέρωση προς το κοινό για ζητήματα σχετικά με την παγκόσμια εκστρατεία κατά της απαγόρευσης των ναρκωτικών ουσιών. «Η απαγορευτική πολιτική που ασκείται έχει αποτύχει παταγωδώς» υποστηρίζει ο Μιχάλης Θεοδωρόπουλος, μέλος της οικολογικής ομάδας Ηλιόσποροι, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα επικριτικός και για την ανακοίνωση της ΚΝΕ («Περισσεύει το θράσσος στους διοργανωτές του Φεστιβάλ Κάνναβης») .
Ελεύθερος Τύπος
7/5/2007
Updated 9/5/2007
Μου ζητήθηκε απ’ την εφημερίδα να παραβρεθώ στο εν λόγω φεστιβάλ. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ήμουν προκατειλημμένη και λίγο φοβισμένη θα έλεγα, απ’ όσα μου είχαν πει... Συνάντησα τους διοργανωτές, είδα όσους συμμετείχαν και όσους από περιέργεια παρίσταντο, ως επί το πλείστον φοιτητές. Ήταν μια χαρά παιδιά! Μίλησα με κάποιους από τους διοργανωτές, συζητήσαμε τους λόγους που εκείνοι ζητούν την αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών, άκουσα μουσική και «κόλλησα» στην επιδεξιότητα των νεαρών ζογκλέρς.
Συμφωνώ στο ότι η κάνναβη είναι λιγότερο τοξική και εθιστική απ’ το τσιγάρο και το αλκοόλ βάσει μελετών, και στο ότι η επί χρόνια απαγορευτική πολιτική που ασκείται δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στην ερώτηση αν είμαι υπέρ ή κατά της αποποινικοποίησης των έστω μαλακών ναρκωτικών ουσιών, δηλώνω κατά.
Γιατί πιστεύω πως αν η κάνναβη γινόταν ελεύθερη προς πώληση όλο και περισσότεροι νέοι θα δοκίμαζαν «για πλάκα» όπως όλοι μας λίγο πολύ δοκιμάσαμε στα σχολικά μας χρόνια το «αθώο» τσιγάρο. Τώρα που απαγορεύεται δια νόμου πολύ θα το σκεφτόταν ένα παιδί να μπλέξει στα παρακυκλώματα της παράνομης διακίνησης, ίσως να μην είχε πρόσβαση στον «έμπορο» ή να μην τολμούσε από φόβο προς τους δικούς του να «μπλέξει».
Υποστηρίζεται ακόμη πως η αντιαπαγορευτική πολιτική που εφαρμόστηκε σε κάποιες χώρες (Ολλανδία) έφερε ικανοποιητικά, μειωμένα αποτελέσματα νέων χρηστών ναρκωτικών ουσιών. Το ότι συνέβη σε μία χώρα δεν εγγυάται κανείς πως η ίδια τακτική θα φέρει παρόμοια αποτελέσματα και οπουδήποτε αλλού. Πόσω μάλλον στην Ελλάδα που οι νέοι αργούν να «απογαλακτιστούν» από τις οικογένειές τους και θεωρούν τις «συνήθειες» των άλλων εθνών trendy και πολύ «προχώ(ρημένες)».
Πάντως, σε όσους τους κατηγόρησαν πως εκμεταλλεύτηκαν το άσυλο του πανεπιστημιακού χώρου για να διοργανώσουν το κανναβικό φεστιβάλ, οι ίδιοι οι διοργανωτές απαντούν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς πέρσι το φεστιβάλ είχε λάβει χώρα στον Ιππόδρομο και την πρώτη χρονιά στο Πεδίο του Άρεως.
Όταν επέστρεψα στην εφημερίδα το πρώτο που με ρώτησαν ήταν αν είδα κάποιους να καπνίζουν «περίεργα» τσιγάρα… Δεν είδα, δεν γνωρίζω. Μια θετική απάντηση θα αποτελούσε «είδηση»…
Ελεύθερος Τύπος
7/5/2007
Updated 9/5/2007
Μου ζητήθηκε απ’ την εφημερίδα να παραβρεθώ στο εν λόγω φεστιβάλ. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ήμουν προκατειλημμένη και λίγο φοβισμένη θα έλεγα, απ’ όσα μου είχαν πει... Συνάντησα τους διοργανωτές, είδα όσους συμμετείχαν και όσους από περιέργεια παρίσταντο, ως επί το πλείστον φοιτητές. Ήταν μια χαρά παιδιά! Μίλησα με κάποιους από τους διοργανωτές, συζητήσαμε τους λόγους που εκείνοι ζητούν την αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών, άκουσα μουσική και «κόλλησα» στην επιδεξιότητα των νεαρών ζογκλέρς.
Συμφωνώ στο ότι η κάνναβη είναι λιγότερο τοξική και εθιστική απ’ το τσιγάρο και το αλκοόλ βάσει μελετών, και στο ότι η επί χρόνια απαγορευτική πολιτική που ασκείται δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στην ερώτηση αν είμαι υπέρ ή κατά της αποποινικοποίησης των έστω μαλακών ναρκωτικών ουσιών, δηλώνω κατά.
Γιατί πιστεύω πως αν η κάνναβη γινόταν ελεύθερη προς πώληση όλο και περισσότεροι νέοι θα δοκίμαζαν «για πλάκα» όπως όλοι μας λίγο πολύ δοκιμάσαμε στα σχολικά μας χρόνια το «αθώο» τσιγάρο. Τώρα που απαγορεύεται δια νόμου πολύ θα το σκεφτόταν ένα παιδί να μπλέξει στα παρακυκλώματα της παράνομης διακίνησης, ίσως να μην είχε πρόσβαση στον «έμπορο» ή να μην τολμούσε από φόβο προς τους δικούς του να «μπλέξει».
Υποστηρίζεται ακόμη πως η αντιαπαγορευτική πολιτική που εφαρμόστηκε σε κάποιες χώρες (Ολλανδία) έφερε ικανοποιητικά, μειωμένα αποτελέσματα νέων χρηστών ναρκωτικών ουσιών. Το ότι συνέβη σε μία χώρα δεν εγγυάται κανείς πως η ίδια τακτική θα φέρει παρόμοια αποτελέσματα και οπουδήποτε αλλού. Πόσω μάλλον στην Ελλάδα που οι νέοι αργούν να «απογαλακτιστούν» από τις οικογένειές τους και θεωρούν τις «συνήθειες» των άλλων εθνών trendy και πολύ «προχώ(ρημένες)».
Πάντως, σε όσους τους κατηγόρησαν πως εκμεταλλεύτηκαν το άσυλο του πανεπιστημιακού χώρου για να διοργανώσουν το κανναβικό φεστιβάλ, οι ίδιοι οι διοργανωτές απαντούν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς πέρσι το φεστιβάλ είχε λάβει χώρα στον Ιππόδρομο και την πρώτη χρονιά στο Πεδίο του Άρεως.
Όταν επέστρεψα στην εφημερίδα το πρώτο που με ρώτησαν ήταν αν είδα κάποιους να καπνίζουν «περίεργα» τσιγάρα… Δεν είδα, δεν γνωρίζω. Μια θετική απάντηση θα αποτελούσε «είδηση»…
3.5.07
Ποια πρέπει να είναι τα όρια ελευθερίας στον τύπο;
Πρέπει να υπάρχουν; Και με ποια νομιμοποιητική βάση;
Του Κώστα Αγγελάκη
Το Σύνταγμα της κάθε χώρας είναι ο υπέρτατος νόμος στον οποίο πρέπει να υπακούουν όλοι οι πολίτες. Διέπει τις αρχές, σύμφωνα με τις οποίες διασφαλίζονται τα δημοκρατικά ιδεώδη. Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται συνεχώς, είναι κατά πόσο οι θεσμοί αυτοί, δίνουν την δυνατότητα ελευθερίας της έκφρασης.
Για παράδειγμα, μπορεί ένας δημοσιογράφος να γράψει ελεύθερα την άποψη του για ένα πολιτικό πρόσωπο ή να αποκαλύψει θέματα που άπτονται εθνικής ασφάλειας της χώρας του; Υπάρχει μια στοιχειώδης κατοχύρωση των όποιων απόψεων του ή μήπως ζούμε τελικά σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατική χώρα, που ό, τι πεις και γράψεις, φιλτράρεται από τον “κρατικό μπαμπούλα”.
Σίγουρα, υπάρχει μια άτυπη διάταξη που ορίζει την συμβίωση μιας κοινωνίας και συμπυκνώνεται στην εξής φράση: «Η ελευθερία του ενός σταματά, εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου».
Παρ’ όλα αυτά, η πρώτη υποχρέωση της δημοσιογραφίας είναι απέναντι στην αλήθεια. Κατά συνέπεια, ένας σωστός δημοσιογράφος, οφείλει να είναι πάνω απ’ όλα ένας ανεξάρτητος ελεγκτής της εξουσίας και να δημοσιεύει τα πάντα χωρίς περιοσμούς και ενδοιασμούς. Με άλλα λόγια, οφείλει να είναι πιστός και αμερόληπτος απέναντι στους πολίτες. Ο δημοσιογράφος δεν είναι ούτε φιλόσοφος, ούτε πολιτικός, ούτε θρησκευτικός ηγέτης που θα επιδιώξει να κάνει τον κόσμο καλύτερο και να “σώσει την ανθρωπότητα”. Κατά συνέπεια, στο χώρο της δημοσιογραφίας δεν υφίστανται όρια. Από την άλλη, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το Σύνταγμα μας προστατεύει με απόλυτο τρόπο την τέχνη (διά του άρθρου 16: «H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες») γιατί λοιπόν δεν πράττει αναλόγως και στο χώρο του τύπου;
Δηλαδή, θα πρέπει όλοι οι δημοσιογράφοι να γίνουν καλλιτέχνες για να μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους;
Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει. Για αυτό το λόγο λοιπόν, το κοινοβούλιο θα πρέπει να αναθεωρήσει σε πολλά σημεία το άρθρο 14 και ιδιαίτερα την παρ. 6 που ορίζει ότι κάτω από οριζόμενες -δήθεν επιλήψιμες νομικά- πράξεις του δημοσιογράφου, ενδέχεται να απαγορευθεί η άσκηση του επαγγέλματος του. It is unbelievable (είναι απίστευτο) όπως λένε και στο χωριό μου.
Ως εκ τούτου, είναι σαφές ότι το ισχύουσες διατάξεις πρέπει να εξαλειφθούν και να παραμείνει η εξής λιτή διατύπωση : «Ο Τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται».
Τα όρια του τύπου και κατ’ επέκταση του λόγου- δηλαδή της άποψης- σηματοδοτούν το θάνατο του τύπου. Τι σημαίνει βάζω όρια; Ενδεχομένως να σημαίνει ότι επιτρέπονται μόνο οι καλές ειδήσεις, ενώ οι κακές, που θίγουν πρόσωπα και καταστάσεις είναι απαγορευμένες. Και η φιλελεύθερη- κατά τα άλλα- κοινωνία μας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να περιφράσσει με “νομικά συρματοπλέγματα” την έκφραση του ατόμου, ώστε ο λαός να μην μάθει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά την μισή -και ίσως διαστρεβλωμένη. Άλλωστε, οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν θέλουν σε καμία περίπτωση άτομα με κριτική σκέψη, αλλά άβουλα πλάσματα που σε τελική ανάλυση μετατρέπονται σε βουβά παγκοσμιοποιημένα υποκείμενα.
Ορθώς λοιπόν επισημαίνει ο Αλμπέρ Καμύ ότι «ο ανελεύθερος τύπος δεν θα γίνει ποτέ τίποτα άλλο από κακός τύπος».
Ο συντάκτης του κειμένου, Κώστας Αγγελάκης, είναι φοιτητής του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.
Του Κώστα Αγγελάκη
Το Σύνταγμα της κάθε χώρας είναι ο υπέρτατος νόμος στον οποίο πρέπει να υπακούουν όλοι οι πολίτες. Διέπει τις αρχές, σύμφωνα με τις οποίες διασφαλίζονται τα δημοκρατικά ιδεώδη. Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται συνεχώς, είναι κατά πόσο οι θεσμοί αυτοί, δίνουν την δυνατότητα ελευθερίας της έκφρασης.
Για παράδειγμα, μπορεί ένας δημοσιογράφος να γράψει ελεύθερα την άποψη του για ένα πολιτικό πρόσωπο ή να αποκαλύψει θέματα που άπτονται εθνικής ασφάλειας της χώρας του; Υπάρχει μια στοιχειώδης κατοχύρωση των όποιων απόψεων του ή μήπως ζούμε τελικά σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατική χώρα, που ό, τι πεις και γράψεις, φιλτράρεται από τον “κρατικό μπαμπούλα”.
Σίγουρα, υπάρχει μια άτυπη διάταξη που ορίζει την συμβίωση μιας κοινωνίας και συμπυκνώνεται στην εξής φράση: «Η ελευθερία του ενός σταματά, εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου».
Παρ’ όλα αυτά, η πρώτη υποχρέωση της δημοσιογραφίας είναι απέναντι στην αλήθεια. Κατά συνέπεια, ένας σωστός δημοσιογράφος, οφείλει να είναι πάνω απ’ όλα ένας ανεξάρτητος ελεγκτής της εξουσίας και να δημοσιεύει τα πάντα χωρίς περιοσμούς και ενδοιασμούς. Με άλλα λόγια, οφείλει να είναι πιστός και αμερόληπτος απέναντι στους πολίτες. Ο δημοσιογράφος δεν είναι ούτε φιλόσοφος, ούτε πολιτικός, ούτε θρησκευτικός ηγέτης που θα επιδιώξει να κάνει τον κόσμο καλύτερο και να “σώσει την ανθρωπότητα”. Κατά συνέπεια, στο χώρο της δημοσιογραφίας δεν υφίστανται όρια. Από την άλλη, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το Σύνταγμα μας προστατεύει με απόλυτο τρόπο την τέχνη (διά του άρθρου 16: «H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες») γιατί λοιπόν δεν πράττει αναλόγως και στο χώρο του τύπου;
Δηλαδή, θα πρέπει όλοι οι δημοσιογράφοι να γίνουν καλλιτέχνες για να μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους;
Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει. Για αυτό το λόγο λοιπόν, το κοινοβούλιο θα πρέπει να αναθεωρήσει σε πολλά σημεία το άρθρο 14 και ιδιαίτερα την παρ. 6 που ορίζει ότι κάτω από οριζόμενες -δήθεν επιλήψιμες νομικά- πράξεις του δημοσιογράφου, ενδέχεται να απαγορευθεί η άσκηση του επαγγέλματος του. It is unbelievable (είναι απίστευτο) όπως λένε και στο χωριό μου.
Ως εκ τούτου, είναι σαφές ότι το ισχύουσες διατάξεις πρέπει να εξαλειφθούν και να παραμείνει η εξής λιτή διατύπωση : «Ο Τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται».
Τα όρια του τύπου και κατ’ επέκταση του λόγου- δηλαδή της άποψης- σηματοδοτούν το θάνατο του τύπου. Τι σημαίνει βάζω όρια; Ενδεχομένως να σημαίνει ότι επιτρέπονται μόνο οι καλές ειδήσεις, ενώ οι κακές, που θίγουν πρόσωπα και καταστάσεις είναι απαγορευμένες. Και η φιλελεύθερη- κατά τα άλλα- κοινωνία μας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να περιφράσσει με “νομικά συρματοπλέγματα” την έκφραση του ατόμου, ώστε ο λαός να μην μάθει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά την μισή -και ίσως διαστρεβλωμένη. Άλλωστε, οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν θέλουν σε καμία περίπτωση άτομα με κριτική σκέψη, αλλά άβουλα πλάσματα που σε τελική ανάλυση μετατρέπονται σε βουβά παγκοσμιοποιημένα υποκείμενα.
Ορθώς λοιπόν επισημαίνει ο Αλμπέρ Καμύ ότι «ο ανελεύθερος τύπος δεν θα γίνει ποτέ τίποτα άλλο από κακός τύπος».
Ο συντάκτης του κειμένου, Κώστας Αγγελάκης, είναι φοιτητής του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.
Πού είναι η Ελευθερία, οεο;
Η 3η ημέρα του Μαΐου είναι αφιερωμένη στην ελευθερία του τύπου, που ορίστηκε με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ εν έτει 1993 και καθιερώθηκε στο καλαντάρι των «παγκόσμιων ημερών».Ειδικότερα, η μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στις καθημερινές θυσίες των ανθρώπων στο βωμό της ελευθεροτυπίας και προσδοκάται να υπενθυμίζει κυρίως στους κρατούντες τον σεβασμό που απαιτεί η ελευθερία έκφρασης ως ανθρώπινο δικαίωμα. Η ελευθεροτυπία και η ελευθερία έκφρασης είναι μεν δικαιώματα, όχι όμως απόλυτα καθώς περιορίζονται από όρια τα οποία συσσωρεύονται με το πέρας του χρόνου. Και εδώ βρίσκεται το σημείο της «έριδος», για το ποιος θέτει τα όρια στον τύπο, γιατί πρέπει να υπάρχουν και ποιος δύναται να κρίνει την εκάστοτε υπέρβασή τους.
Την ελευθερία του τύπου οριοθετούν τόσο η νομοθεσία (και του ελληνικού κράτους) αλλά και οι απροσδιόριστοι δεοντολογικής φύσεως περιορισμοί των ίδιων των δημοσιογράφων. Φαίνεται αλλόκοτο και ίσως «αστείο», οι ίδιοι άνθρωποι που αποζητούν την άρση της ανελευθερίας στον τύπο, να περιορίζουν τους εαυτούς τους!
Ο δημοσιογράφος έχει ως υποχρέωσή του την ενημέρωση των πολιτών και την δημοσιοποίηση της έγκυρης πληροφορίας. Συχνά όμως έχει να αντιμετωπίσει διλήμματα που αφορούν στη δημοσιοποίηση ή όχι μιας είδησης σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Σκέφτεται δηλαδή τις πιθανές επιπτώσεις από τη δημοσίευση της πληροφορίας του, ίσως τα πολιτικά κόστη ακόμα και τα εθνικά συμφέροντα. Αυτομάτως οριοθετεί ο ίδιος το δημοσιογραφικό του «λειτούργημα» σκεπτόμενος τις επικείμενες αντιδράσεις της κοινής γνώμης και των κυβερνόντων. Τα τελευταία χρόνια σε πολλά μέρη του κόσμου άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης έχασαν τις θέσεις τους για επιλογές τους που ενόχλησαν τους ισχυρούς ή αντιστάθηκαν στην εξουσία. Γεγονός που καταδεικνύει τη δυσκολία που ενέχει η υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης από τον δημοσιογράφο.
Τα όρια της ελευθερίας του τύπου επιπλέον τίθενται από το νομοθετικό πλαίσιο κάθε χώρας. Ειδικότερα η ελληνική νομοθεσία ποτέ δεν ήταν φιλική προς τον τύπο, επιβάλλοντας κατά καιρούς περιοριστικά μέτρα και έστω προληπτικές μεθόδους λογοκρισίας ακόμη και στις τέχνες. Μνημονεύεται, η απαγόρευση δημοσίευσης προκηρύξεων της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» δια νόμου επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη το 1992.
Το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο τιμωρεί όσους υπερβαίνουν τα όρια στη δημοσίευση μιας είδησης, όχι με βάση την αλήθεια ή μη που η είδηση πραγματεύεται, αλλά με το αν επιφέρει ζημιά σε κάποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο πάντα στο όνομα προστασίας του πολίτη. Έτσι, νομικά απαγορεύεται η ευθέως προτροπή για καταστροφή εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, η διασυνοριακή κυκλοφορία των άσεμνων εκδόσεων, η δημοσίευση θέσεων που προσβάλλουν την επικρατούσα θρησκεία του κράτους και το να γίνονται τα μ.μ.ε. αντικείμενα χρήσης για πολεμικούς σκοπούς ή για ανάμειξή τους σε υποθέσεις ξένων κρατών. Τα όρια που έχουν ως στόχο να προστατεύουν τα προσωπικά δεδομένα ή τα «ιερά και όσια» οποιουδήποτε έθνους -όχι μόνο του ελληνικού- είναι θεμιτά. Όμως, υφίστανται και τα καλούμενα «νεκρά γράμματα» της νομοθεσίας τα οποία εφαρμόζονται κατά περίπτωση, κάτι εντελώς αθέμιτο και αναξιόπιστο, όπως για παράδειγμα η χρήση κρυφής κάμερας στη δημοσιογραφική έρευνα που διώκεται απ’ το νόμο μόνο όταν θίγεται το γόητρο των εκάστοτε κυβερνόντων!
Επομένως, τα όρια του τύπου πρέπει να είναι ζήτημα δεοντολογικής κι όχι νομικής αντιπαράθεσης. Απαιτείται η αυτορύθμιση των δημοσιογράφων όσον αφορά στη δημοσιοποίηση μιας είδησης ή άποψης και το δημοσιογραφικό επάγγελμα να εφαρμόζεται με ανιδιοτέλεια και ακεραιότητα. Γι αυτό οι άνθρωποι των μέσων ζητούν την τροποποίηση της νομοθεσίας για τους περιορισμούς στον τύπο. Ζητούν να καταργηθούν άρθρα που ποινικοποιούν την έκφραση γνώμης ή τη συλλογή δημοσιογραφικών πληροφοριών όπως τη δημοσίευση απόρρητων εγγράφων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
