8.1.08

Στο βωμό της... ανάπλασης!

Ανάμεικτα συναισθήματα προκαλεί η υλοποίηση της ανάπλασης της περιοχής του Μεταξουργείου. Από τη μία πλευρά, οι κάτοικοι εκφράζουν ικανοποίηση για την προσδοκώμενη βελτίωση των γειτονιών τους, ενώ την ανάγκη να αλλάξει πρόσωπο η περιοχή υπογραμμίζουν και οι πολεοδόμοι. Από την άλλη, η απομάκρυνση από τη Νομαρχία Αθηνών -κατ’ εντολή προεδρικού διατάγματος του 1998- των συνεργείων αυτοκινήτων και των φανοποιείων, που «παραδοσιακά» δραστηριοποιούνται στο Μεταξουργείο, προκαλεί την αντίδραση των ιδιοκτητών τους.

Φανοποιός από το 1976, άνεργος από την ερχόμενη Παρασκευή. Το νέο έτος έκρυβε μια δυσάρεστη έκπληξη στον φανοποιό κύριο Νίκο Ζωγράφο, ο οποίος εδώ και 32 χρόνια διατηρεί επιχείρηση επισκευής και συντήρησης αυτοκινήτων στην περιοχή του Μεταξουργείου. Παρέλαβε πριν λίγες μέρες την απόφαση σφράγισης του φανοποιείου μέσω δικαστικού επιμελητή από την Νομαρχία Αθηνών. Στην ίδια μοίρα με εκείνον βρίσκονται κι άλλοι τέσσερις συνάδελφοί του, επίσης ιδιοκτήτες φανοποιείων, οι οποίοι αναμένουν τους υπαλλήλους της Νομαρχίας μια μέρα νωρίτερα.
Ήδη 32 ιδιοκτήτες φανοποιείων έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις επιχειρήσεις τους, μόνο στην περιοχή του Μεταξουργείου, υπό την απειλή εφαρμογής της εγκυκλίου υπ’ αριθμόν 30/2001 της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού του ΥΠΕΧΩΔΕ, κατά την οποία αμφισβητείται η νομιμότητα της λειτουργίας των συνεργείων αυτοκινήτων στις περιοχές γενικής κατοικίας ή πολεοδομικού κέντρου. Σήμερα υπάρχουν 28 φανοποιεία στο Μεταξουργείο, σε 5 από τα οποία κοινοποιήθηκε απόφαση για άμεση σφράγιση.
«Θέλουν να κάνουν την περιοχή σαν του Ψυρρή γι αυτό μας διώχνουν. Όσα φανοποιεία έκλεισαν ως τώρα έχουν γίνει κέντρα διασκέδασης, μουσικές σκηνές και μπαρ» λέει στον ΕΤ ο κ. Ζωγράφος. «Από το φανοποιείο μου ζουν δύο οικογένειες, η δική μου και του συνεταίρου μου. Ο συνέταιρος έμεινε παράλυτος από ατύχημα που του συνέβη το καλοκαίρι, έτσι δουλεύω εγώ για όλους. Τα έξοδα, οι λογαριασμοί και τα χρέη τρέχουν. Τι θα απογίνω; Δεν μπορώ τρία χρόνια πριν τη σύνταξή μου να αλλάξω επάγγελμα, όταν από παιδί εργάζομαι στα συνεργεία αυτοκινήτων. Ούτε μπορώ να ανοίξω ένα καινούριο φανοποιείο σε άλλη περιοχή διότι οι δήμοι λόγω πολεοδομικής στενότητας δεν εκδίδουν άδειες για επιχειρήσεις επισκευής και συντήρησης αυτοκινήτων. Μας διώχνουν και δε δίνουν ούτε… δραχμή αποζημίωση» συμπληρώνει.
Από την πλευρά της, η Νομαρχία Αθηνών απαντά πως τα φανοποιεία έπρεπε να είχαν εγκαταλείψει το Μεταξουργείο από το 2005 και οι προθέσεις απομάκρυνσής τους είχαν επανειλημμένα γνωστοποιηθεί στους ιδιοκτήτες. Άλλωστε, σύμφωνα με πηγές από τη Νομαρχία, οι άδειες των φανοποιείων έπαψαν να ανανεώνονται και αυτή τη στιγμή οι επιχειρήσεις λειτουργούν παράνομα.
Άμεση λύση με κατάργηση της εγκυκλίου και δέσμευση ότι δε θα σφραγιστούν οι επιχειρήσεις έως ότου συζητηθεί το θέμα στη Βουλή και περάσει ο σχετικός νόμος, ζητά εκ μέρους της Ενιαίας Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Επισκευαστών Αυτοκινήτων, Μηχανημάτων, Μοτοσικλετών ο κ. Βασίλης Λιαμέτης: «Δεν αντιστεκόμαστε στην προοπτική ανάπλασης της περιοχής, ούτε απαιτούμε κάτι παράλογο. Αν θέλουν να διώξουν τα φανοποιεία για να κάνουν πάρκα ή γειτονιές, να αποζημιωθούν οι ιδιοκτήτες ή να τους δοθεί εναλλακτική λύση επαγγελματικής αποκατάστασης».


Βόγλης Δημήτρης, φανοποιός
Εδώ και αρκετά χρόνια φοβόμαστε ότι θα μας διώξουν από την περιοχή. Δεν έχω ούτε όνειρα, ούτε μέλλον. Δεν αγοράζω καινούρια μηχανήματα, δεν κάνω επεκτάσεις, δεν είμαι ανταγωνιστικός. Τα ακίνητα τα οποία νοικιάζουμε για να στεγάζουμε τις επιχειρήσεις μας, ήδη έχουν πουληθεί σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται για επιχειρήσεις διασκέδασης. Είμαι 59 ετών, ένα χρόνο πριν τη σύνταξη και μου κλείνουν το φανοποιείο, το σπίτι μου στην ουσία. Όταν σφραγίστηκε μια επιχείρηση εδώ δίπλα, ο ιδιοκτήτης της, και φίλος μου, αυτοκτόνησε εκεί μέσα από την πολλή του στενοχώρια. Δεν μας σκέφτεται κανείς, ούτε εμάς ούτε τα παιδιά μας;

Στεφανής Κωνσταντίνος, φανοποιός
Την Πέμπτη θα έρθουν να μου σφραγίσουν το φανοποιείο, και ως τότε θα πρέπει να έχω μεταφέρει τα αυτοκίνητα των πελατών μου που είναι προς επισκευή, τα μηχανήματα, τα εργαλεία και τους υπαλλήλους μου. Δε μένω μόνο εγώ χωρίς δουλειά, τη χάνουν κι εκείνοι μαζί με μένα. Νιώθω πολύ απογοητευμένος από την τροπή που πήραν τα πράγματα, δυο χρόνια πριν βγω σε σύνταξη να μένω χωρίς δουλειά. Ποιος θα με πάρει στη δούλεψή του; Ποιος θα μου βρει χώρο να ανοίξω καινούριο φανοποιείο; Ποιος θα με αποζημιώσει που χάνω το βιος μου; Κανείς. Κανείς δεν είναι εδώ για μας που βγάζουμε τίμια το ψωμί μας, μέσα στο κρύο και στις μουτζούρες.

Μαρία Κ.
Ελεύθερος Τύπος
8/1/2008