Για ποιους πρέπει να ντρεπόμαστε;

Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι της εθνικής μας ομάδας με την Τουρκία ανήκει πλέον.. στο παρελθόν. Όμως, ο «δημόσιος διάλογος» επί του θέματος στα παράθυρα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων καλά κρατεί και ενδέχεται τουλάχιστον ως το επόμενο ματς να επιδεινωθεί!

Αθλητικογράφοι, σχολιαστές αγώνων και παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές ανέλυαν απόψε (25/3) στα δελτία ειδήσεων τα τεχνικά λάθη που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του αγώνα, τις ελλείψεις και τις παρασπονδίες παικτών και λοιπών. Στα διπλανά «παράθυρα», δικηγόροι, βουλευτές και νομάρχες (…) με ύφος έμπειρων αθλητικών σχολιαστών, παρέδιδαν με τη σειρά τους μαθήματα θεωρίας ποδοσφαίρου στον προπονητή της Εθνικής Όττο Ρεχάγκελ! Με ποιο άραγε σκεπτικό επιλέχθηκαν οι συγκεκριμένοι κύριοι από τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης να μιλήσουν περί των ποδοσφαιρικών θεμάτων; Συγκεκριμένα ο τάδε βουλευτής υποστήριζε μαινόμενος πως η κύρια αιτία της «καταδίκης» της εθνικής ομάδας είναι η ηλικία των παικτών, η οποία αγγίζει το ανώτερο ηλικιακό όριο των ποδοσφαιριστών, και δήλωσε επί λέξει πως «στην ομάδα παίζουν τα ΚΑΠΗ». Η άποψή του ίσως είναι βάσιμη, αυτό όμως δεν αιτιολογεί με κανέναν τρόπο την παρουσία του σε αθλητικού περιεχομένου συζήτηση και δη την γνωστοποίηση της εμπειρικής του γνώμης. Στη συνέχεια του δελτίου μάλιστα, έκανε «έκκληση» στον Όττο Ρεχάγκελ να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τον εθνικό διασυρμό που προκάλεσε!

Το φαινόμενο των «μαϊντανών» στα παράθυρα των ειδήσεων της ελληνικής τηλεόρασης δεν είναι πρωτοφανές και καλώς ή.. κακώς το έχουμε αποδεκτεί. Όμως, αυτό που προσωπικά μου φάνηκε απαράδεκτο στο όλο ζήτημα ήταν οι τίτλοι που εμφανίζονταν στο κάτω μέρος της οθόνης κατά τη διάρκεια των μακρόσυρτων συζητήσεων όπως και οι τίτλοι των σχετικών με το θέμα ρεπορτάζ: « Μας έδωσαν τα τσαρούχια στο χέρι», «Τουρκικός εφιάλτης στο Καραϊσκάκη», «Εθνικό βατερλό», «Εθνική ντροπή», «Τι έφταιξε για το διασυρμό;» κ.α.

Και διερωτώμαι, είναι όντως ντροπή/ βατερλό/ διασυρμός να ηττηθεί η εθνική μας ομάδα σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα; Υποσχέθηκε κανείς στους Έλληνες φιλάθλους ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης εν έτει 2004 ομάδα μας, θα παραμείνει αήττητη; Δηλαδή το γεγονός -για παράδειγμα- ότι η χώρα μας βρίσκεται υπό οικονομικής επιτηρήσεως λόγω διογκωμένου οικονομικού ελλείμματος, μας κάνει υπερήφανους ως έθνος; ενώ.. ή χθεσινή ήττα μάς ντροπιάζει ανεπανόρθωτα;

Πραγματικά, η αναγωγή του ποδοσφαίρου σε εθνική υπόθεση υποβαθμίζει τα υπαρκτά προβλήματα της κοινωνίας μας. Αντί να συζητούμε οι κάθε λογής ανίδεοι για το τι δεν πήγε καλά στο ενενηντάλεπτο ποδοσφαιρικό ματς, θα έπρεπε να μας απασχολούν και να μας επισείουν την προσοχή οι χρόνιες ανεκδιήγητες συμπεριφορές των Ελλήνων φιλάθλων κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, λόγω έλλειψης στοιχειώδους παιδείας και σεβασμού προς τη φιλοξενούμενη ποδοσφαιρική ομάδα. Θα έπρεπε να μας απασχολεί και η διαιώνιση του μίσους μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Γιατί το να αναπαραγάγει κανείς μικρότητες του τύπου «Τουρκικός εφιάλτης στο Καραϊσκάκη» ή «Οι Κατακτητές της Αθήνας» ως τίτλους ελληνικών ή τουρκικών ρεπορτάζ αντιστοίχως, μόνο διενέξεις μεταξύ λαών επιφέρουν και σε καμία περίπτωση αξιοπρεπή αποδοχή της εκάστοτε ήττας. Οι συμπλοκές μεταξύ των Ελλήνων φιλάθλων -οι οποίες στάθηκαν αφορμή για ολιγόλεπτη διακοπή του αγώνα, η ρήξη αντικειμένων τόσο στους παίκτες της τουρκικής ομάδας όσο και της ελληνικής, και κυρίως η μαζική αποδοκιμασία (κοινώς γιουχάρισμα) στο άκουσμα του τουρκικού εθνικού ύμνου από μέρους της ελληνικής εξέδρας, είναι τα φαινόμενα που θα έπρεπε να μας δυσαρεστούν -τα οποία χρήζουν ανάλυσης, σχολιασμού, κριτικής και τιμωρίας.

Γι αυτά ας νιώθουμε ντροπή και μετάνοια.

Τι θα γινόταν αν στον αγώνα του Σαββάτου κέρδιζε η ελληνική ομάδα; Σήμερα αδιαμφισβήτητα όλοι θα επευφημούσαμε τους παίκτες και τον προπονητή. Όλοι θα νιώθαμε ικανοποίηση, περηφάνια, αισιοδοξία. Η νίκη θα ήταν αφορμή αναθέρμανσης της εθνικής μας ενότητας, σημείο αναφοράς μιας νέας ελληνικής πραγματικότητας. Ίσως αρχίζαμε πάλι να ελπίζουμε ότι τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας, θα λύνονταν με τη συγκεκριμένη νίκη, ή με άλλη μια πρωτιά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μια στο μπάσκετ και με μια ακόμη πρωτιά στην Eurovision! «Όσο κι αν τις επιθυμούμε, τα ματς δεν φτιάχνουν νέες συλλογικότητες..», γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του στην Απογευματινή (29/06/2004) ύστερα από την νίκη της ελληνικής ομάδας επί της γαλλικής. Και συμπληρώνει: «Με την κοινωνιολογική φόρα που έχουμε πάρει σε λίγο θα ακούσουμε πως αν ο Ζαγοράκης σηκώσει το κύπελλο όλοι θα γίνουμε καλύτεροι πολίτες: δε θα πετάμε τα σκουπίδια στους δρόμους, θα φρενάρουμε στο κόκκινο, και οι ταξιτζήδες θα σταματήσουν να βρίζουν τις γιαγιάδες που αργούν να διασχίσουν τον δρόμο».

Απ’ την άλλη, δεν θα παραλείπαμε να εκφράσουμε τα πιο χαιρέκακα αισθήματα μας προς τους ηττημένους Τούρκους –όπως διακηρύττουν κι εκείνοι, ως νικητές στην πραγματικότητα, τα πιο ανθελληνικά και εθνικιστικά τους φρονήματα. Οι φυλλάδες μας μάλιστα θα φιλοξενούσαν ηρωικούς τίτλους, συνδεδεμένους με την επέτειο της Επανάστασης του ’21!
Όλα όσα μας απασχολούσαν μέχρι χθες (παιδεία, οικονομία, εγκληματικότητα κτλ) θα αποσιωπούνταν μέχρι το καταλάγιασμα των πανηγυρισμών, μέχρι την επόμενη νίκη…

«Ποιος ξέρει..»

Μιας και σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα της Ποίησης, επιτρέψτε μου να γράψω σε αυτό το post το αγαπημένο μου ποίημα -καθώς με εκφράζει απόλυτα.
Είναι από την ανέκδοτη συλλογή ποιημάτων της Μαρίας Πολυδούρη, «την ποιήτρια του έρωτα και του θανάτου».


Ποιος ξέρει..

Καμμιάν από τις πίκρες μου δε γνώρισες
τις πίκρες μου τις άσωστες τις μαύρες.
Και στων ματιών μου μεσ' στο φεγγοβόλημα
τα δάκρυά μου στεγνωμένα τα 'βρες.

Εσύ μονάχα το γλυκό χαμόγελο
καμάρωσες στα χείλη μου απλωμένο
κι έχεις μεσ' στων ματιών μου το ξαστέρωμα
τον πόθο σου τρελά καθρεφτισμένο.

Με γνώρισες να γέρνω στην αγάπη σου
σαν πεταλούδα στο άλικο λουλούδι
και να σκορπίζω όσο η καρδιά μου εδύνοταν
μεθυστικό το ερωτικό τραγούδι.

Γνώρισες της χαράς μου το άγριο ξέσπασμα
στον ανοιξιάτικον αγρό που ευώδα,
λαχτάρας κύμα εγίνονταν η αγκάλη μου
τα νειάτα σου να σφίγγει και τα ρόδα.

Εσύ ποτέ κρυφά δεν ακολούθησες
το βήμα μου σαν φεύγω από κοντά σου
κι όμως και με τη σκέψη σου μου δόθηκες
και με τη φλόγα ακόμα του έρωτά σου.

Μα ποιος το ξέρει αν, μια στιγμή βρισκόσουνα
κάπου που να με βλέπεις όταν γέρνω
και σκύβω μαζωχτή κάτω από τ' άγριο
χτύπημα, τις στριγγές φωνές που σέρνω,

αν άκουες, και στου πόνου το ξεχείλισμα
το δόσιμο στο ξέψυχο μεθύσι,
τα δάκρια, ω, θα μ' αρνιόσουν όλα αν τα 'βλεπες.

Κι όμως μου λες πως μ' έχεις αγαπήσει...


Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)

To deal or not to deal?

Σωρεία κόσμου υποβάλλουν καθημερινά αιτήσεις για συμμετοχή στα παιχνίδια «Deal» και «Super Deal». Επτακόσιες χιλιάδες εν δυνάμει παίκτες αναμένουν υπομονετικά το μαγικό εκείνο τηλεφώνημα από το κανάλι, το οποίο ενδέχεται να τους αλλάξει τη ζωή. Ο αριθμός των υποψήφιων παικτών είναι συνταρακτικά υψηλός -έχει υπολογιστεί πως αν όλοι αυτοί ενώσουν τα χέρια τους θα σχηματίσουν μια ανθρώπινη αλυσίδα 350 χιλιομέτρων!

Το τηλεπαιχνίδι του αντ1 έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικού φαινομένου γιατί θεωρητικά ο καθένας δύναται να λάβει μέρος και να κερδίσει, χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες ή γνώσεις, υπέρογκα ποσά χρημάτων. Μόνο λίγη εύνοια της τύχης χρειάζεται ώστε ο παίκτης να μαντέψει σωστά το κουτί (ή τη βαλίτσα) με το μεγαλύτερο δυνατό χρηματικό ποσό. Η τύχη «απαιτείται» και πρωτύτερα φυσικά, αν αναλογιστεί κανείς πως οι πιθανότητες να κληρωθεί ο υποψήφιος στο παιχνίδι ίσα που αγγίζει το 0,04%. Κάποιοι όμως δεν αφήνονται στην τύχη τους! Στην προσπάθειά τους να παρακάμψουν την μακροσκελή λίστα αναμονής επικαλούνται από προβλήματα υγείας συγγενών τους μέχρι πολιτικές διασυνδέσεις. Οι πρώτοι επισυνάπτουν με την αίτηση, ιατρικές γνωματεύσεις ως απόδειξη ασθένειας, φωτογραφίες συγγενών τους με εμφανή προβλήματα υγείας, φορολογικές δηλώσεις πενιχρού οικογενειακού εισοδήματος, ζητώντας έτσι τον οίκτο των υπευθύνων επιλογής παικτών. Οι άνθρωποι της παραγωγής όμως, προκειμένου να προστατεύσουν το αδιάβλητο της διαδικασίας επιλογής, δηλώνουν πως αγνοούν τις «ικεσίες». Επιτρέψτε μου προσωπικά να έχω κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με το «αδιάβλητο» της διαδικασίας…

Τα χρήματα που δύναται να κερδίσει κάποιος, συμμετέχοντας στο παιχνίδι είναι αρκετά. Ως γνωστόν, οι παίκτες του «Deal» μοιράζονται τα κέρδη τους με έναν τυχερό τηλεθεατή, ενώ στο «Super Deal» ο παίκτης παίρνει όλο το ποσό. Σε κάθε περίπτωση γνωστοποιείται εξ αρχής στον παίκτη πως από το ποσό που θα κερδίσει, επρόκειτο να αφαιρεθεί το 20% των νόμιμων κρατήσεων για την εφορία και ένα 3,6% για το χαρτόσημο. Επιπλέον, τα χρήματα καταβάλλονται στον νικητή πέντε μήνες μετά την προβολή του επεισοδίου όπου συμμετείχε.

Παρόλα αυτά, όλο και περισσότεροι προτίθενται να υποβάλλουν αίτηση για συμμετοχή στο τηλεπαιχνίδι. Είτε γιατί βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, είτε για την εμπειρία της συμμετοχής τους σε τηλεοπτικό στούντιο ή ακόμη γιατί επιθυμούν να γίνουν «διάσημοι».
«Ο κόσμος ψάχνει να βρει λύσεις στα οικονομικά του αδιέξοδα και θεωρεί ότι η τηλεόραση μπορεί να υποκαταστήσει τη βοήθεια από το κράτος πρόνοιας, το οποίο δεν υπάρχει.», αναφέρει η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Ρόη Παναγιωτοπούλου, στον Ελεύθερο Τύπο (10/3/2007). Και προσθέτει πως «υπάρχει πολύ μεγάλη ένδεια στον κόσμο από την υπερχρέωση των νοικοκυριών». Το ότι ο κόσμος ψάχνει τη λύση των οικονομικών προβλημάτων του στα τηλεπαιχνίδια είναι μια απόδειξη ότι «οι αξίες του κράτους καταρρέουν μέρα με τη μέρα».
Η ευκαιριακή δημοσιότητα την οποία κάποιος παίκτης επιθυμεί να λάβει μέσω ενός τηλεπαιχνιδιού ανάγεται σε αναγκαιότητα ή και σε αξία καθώς, «η τηλεόραση είναι το κοινό σημείο αναφοράς μας τη σημερινή εποχή», σχολιάζει ο κ. Στέλιος Παπαθανασόπουλος, καθηγητής του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Ελεύθερο Τύπο (10/3/2007). «Όλοι αναζητούν τα 15 λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν», συμπληρώνει.

Για όποιον από τους παραπάνω λόγους (κέρδη, εμπειρία, δημοσιότητα) ο καθένας έχει ήδη υποβάλλει αίτηση συμμετοχής ή σκέφτεται να το κάνει, πρέπει να έχει κατά νου ότι η πιθανότητα να κληρωθεί για να συμμετάσχει στο δημοφιλές παιχνίδι είναι μόλις 0,04%! 0,04%! 0,04%! Αν δεν πτοείται από το αποθαρρυντικό αυτό ποσοστό κι έχει όλη την καλή διάθεση να περιμένει την σειρά του, τουλάχιστον ας «αξιοποιήσει» τον χρόνο του δημιουργικά.. κάνοντας προπόνηση για την μεγάλη εκείνη μέρα που θα καθήσει στην καρέκλα του παίκτη: http://www.2810.gr/deal.html ! ! ! !

Γυναίκες ενός «κατώτερου Θεού»

Κάθε στις 8 του Μάρτη οι γυναίκες έχουν την τιμητική τους! Δέχονται ανθοδέσμες με πολύχρωμα λουλούδια, ακούνε τα «χρόνια πολλά» και, χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και φροντίδας από το άλλο φύλο.

Λίγο πολύ όλοι μας τυχαίνει λόγω της ημέρας να παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση κάποιο αφιέρωμα για τη ζωή των γυναικών στη Σαουδική Αραβία, στο Ιράν, στη Χιλή. Μαθαίνουμε στοιχεία, αριθμούς και ποσοστά τα οποία απεικονίζουν τη δυστυχία κάποιων χιλιάδων γυναικών ανά τον κόσμο. Ύστερα, προτού βγούμε να διασκεδάσουμε... πάλι λόγω της ημέρας (με γυναικοπαρέα όπως συνηθίζεται), ευχαριστούμε τον Θεό που γεννηθήκαμε εδώ κι όχι στο Αφγανιστάν και ξεχνάμε μεμιάς ό,τι άσχημο είδαμε κι ακούσαμε σήμερα. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα συμβαίνει το ίδιο.

Σήμερα σκεφτόμαστε τις γυναίκες ενός «κατώτερου Θεού».

Γυναίκες που κακοποιούνται, ξυλοκοπούνται, βιάζονται και δολοφονούνται. Κακομεταχειρίζονται από τους συζύγους τους, ξυλοκοπούνται δίχως έλεος από μέλη της οικογένειά τους και εξαθλιώνονται.
Γυναίκες που δεν λογίζονται ισότιμα με τους άντρες, δεν κατέχουν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε προσωπική ανεξαρτησία. Παραμένουν αμόρφωτες, δούλες των «ανώτερων» και ιδιοκτησία του ισχυρού φύλου. Επιλέγουν οι άλλοι για την δική τους ζωή, αποφασίζουν τρίτοι για την πορεία και το μέλλον τους.
Γυναίκες που έχουν εμπλακεί στα δίχτυα της πορνείας, που γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και είδη προς πώληση.
Γυναίκες που υπόκεινται στα ήθη της κοινωνίας τους, της θρησκείας, στα «πιστεύω» των δυνατών και στις προκαταλήψεις περί κατωτερότητάς τους. Στερούνται τα κοινωνικά δικαιώματά τους, χρησιμοποιούνται ως αναπαραγωγικές μηχανές και, ο λόγος τους δεν υπολογίζεται, η φωνή τους δεν ακούγεται.
Γυναίκες που ζουν χάρη στην ελπίδα τους πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Που αναμένουν τον οίκτο των άλλων για την βελτίωση της ζωής τους. Άλλες ονειρεύονται την επανάσταση που ποτέ δεν τόλμησαν να κάνουν, την κίνηση που θα τις οδηγούσε ίσως στην ελευθερία τους.

Σήμερα συλλογιζόμαστε όλες αυτές τις γυναίκες που υποφέρουν επί χρόνια μέχρι και ως το τέλος της ζωής τους. Σήμερα θυμώνουμε που τα δάκρυα κάποιων γυναικών ποτίζουν τα ειρωνικά χαμόγελα των «δυνατών» αντρών. Σήμερα λυπόμαστε που είμαστε μακριά και δεν μπορούμε να προσφέρουμε ένα χέρι βοήθειας έστω σε μία από αυτές τις γυναίκες. Σήμερα μελαγχολούμε με τη σκέψη ότι το «ασθενές» φύλο είναι όντως ασθενές. Σήμερα.. Σήμερα..

Αύριο όμως;

«Φιμώστε την»!

Κάποιοι την αποκάλεσαν φερέφωνο μιας παρωχημένης ελληνοκεντρικής νοοτροπίας, ακόμη και κατάλοιπο ελληνικής προγονολατρείας. Άλλοι πάλι, επιδοκίμασαν το θάρρος της να μιλήσει δημοσίως για τα κακώς πεπραγμένα (επί λέξει εγκλήματα) του χριστιανικού δόγματος εις βάρος του ελληνικού πολιτισμού. Όμως οι πρώτοι κατάφεραν να την «φιμώσουν», προτού προλάβει να εκθέσει ολοκληρωμένα την -ιστορικά τεκμηριωμένη- άποψή της, με τρόπο φυσικά… «δημοκρατικό και χριστιανικό»!

Ο λόγος γίνεται για την Προμηθέα, το καμάρι της ελληνικής παροικίας στην Αμερική. Η 15άχρονη ελληνικής καταγωγής Προμηθέα, πριν από ένα χρόνο, αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο μαθηματικών με άριστα και δικαίως θεωρείται παιδί θαύμα, αν σκεφτεί κανείς πως ήδη από τα 6 της χρόνια γνώριζε άπταιστα μαθηματικά ως και λυκειακού επιπέδου.

Την ημέρα των Τριών Ιεραρχών ήταν προσκεκλημένη ως επίσημη ομιλήτρια στο γεύμα που έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Ritz του Σικάγο, σε μία ομιλία με θέμα τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Όπως κάθε χρόνο στο γεύμα παρευρίσκονταν εξέχοντα μέλη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας μεταξύ των οποίων ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος και ο μητροπολίτης του Σικάγο Ιάκωβος. Οι παρουσιαστές της εκδήλωσης εκθείασαν με υπερηφάνεια τα προσόντα της μικρής ομιλήτριας, τα επιτεύγματά της και την αγάπη της τόσο για τις Επιστήμες όσο και για την Ελλάδα, μη γνωρίζοντες εκ των προτέρων το περιεχόμενο του λόγου που θα εκφωνούσε. Η Προμηθέα ξεκίνησε την ομιλία της εξυμνώντας τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, εξέφρασε εκτενώς τον θαυμασμό της για την Ελλάδα που αναδείχτηκε σε φως για τους κατοπινούς πολιτισμούς. Τα λόγια της χάιδευαν τ’ αυτιά του ακροατηρίου ώσπου, η νεαρή άρχισε να μιλά για την βίαιη παρακμή του ελληνισμού εξαιτίας της επιβολής του χριστιανικού δόγματος, «τη θρησκεία του μίσους». Ορισμένοι από τους παρευρισκόμενους δεν δίστασαν να την αποδοκιμάσουν στο άκουσμα των «ανίερων» λόγων της με διάχυτη «ιερή» αγανάκτηση, και εκείνοι που μέχρι πριν λίγο έπλεκαν το εγκώμιο της, την ανάγκασαν να εγκαταλείψει το βήμα χωρίς να ολοκληρώσει την ομιλία της…

«Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια», λέει ο λαός μας! Παρόλο που η μικρή Προμηθέα απλώς είπε την αλήθεια, την οποία στήριξε σε αδιαμφισβήτητες ιστορικές πηγές, αυτό ήταν αρκετό για να εξαγριώσει κάποιους θερμόαιμους παρευρισκόμενους, σε σημείο να την προπηλακίσουν λεκτικώς!

Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, ο Χριστιανισμός ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος για την «ανεπανάληπτη θηριωδία» που συντελέστηκε κατά της αρχαίας Ελλάδας. Το χριστιανικό δόγμα επιβλήθηκε στον ελλαδικό χώρο, δεν υιοθετήθηκε εκουσίως και, πάτησε επί πτωμάτων για να επικρατήσει θυσιάζοντας ζωές ανθρώπων, όσων επέμεναν να πιστεύουν στην Ελληνική θρησκεία. Αναφέρθηκε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο στα εγκλήματα που διέπραξαν οι πρώτοι Χριστιανοί εναντίον των Ελλήνων κατά τα πρώτα έτη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Αμφισβήτησε την ελληνικότητα του Βυζαντίου αναφερόμενη στους διωγμούς του Ιουστινιανού κατά των Ελλήνων. Ο ξακουστός αυτός αυτοκράτορας, που τον παρομοίασε με τον Πολ Ποτ της Καμπότζης, εξάλειψε με κάθε τρόπο ό,τι θύμιζε την παλαιά Ελλάδα, καταστρέφοντας και θανατώνοντας κάθε ίχνος ελληνισμού. Η Προμηθέα αναφερόμενη στα νεότερα χρόνια έκανε λόγο για τον ανθελληνικό τρόπο με τον οποίο έδρασε η Ορθόδοξη Εκκλησία επί τουρκοκρατίας. «Με αφορισμούς και απειλές» προσπάθησε η Εκκλησία να εμποδίσει την εξέγερση των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό. Τόνισε επίσης ότι το λεγόμενο Κρυφό σχολείο δεν είναι παρά ένας μύθος. Ο κλήρος εχθρευόταν τους Έλληνες διαφωτιστές του εξωτερικού και κρατούσε τους υποδουλωμένους στους Τούρκους Έλληνες στο σκοτάδι και στην αμορφωσιά.

Ας σημειωθεί ότι ο μητροπολίτης Ιάκωβος παρενέβη, αφότου η Προμηθέα είχε εγκαταλείψει το βήμα, για να ζητήσει απ’ το ακροατήριο τον απαιτούμενο σεβασμό προς αυτήν και προς την διαφορετικότητα των απόψεών της…

Η ομιλία τελικά διακόπηκε «δημοκρατικά και χριστιανικά» και τα ερωτηματικά των ακροατών έμειναν αναπάντητα..


Το βίντεο της ομιλίας βρίσκεται στην παρακάτω διεύθυνση:
http://www.wiggler.gr/2007/03/01/promithea-and-church/