Όχι άλλα κλάματα στις παιδικές χαρές

Μόλις πέντε δήμοι της Αττικής και δύο της υπόλοιπης χώρας έχουν ζητήσει να πραγματοποιηθούν έλεγχοι καταλληλότητας στις παιδικές τους χαρές από τον Ελληνικό Οργανισμό Τυποποίησης. Την ίδια στιγμή, το 10% των παιδιών ηλικίας 3 έως 12 ετών, που καταφθάνουν στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, έχουν υποστεί τραυματισμούς κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού στο περιβάλλον των παιδικών χαρών.
Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς το πόσο λίγο χρόνο περνούν τα παιδιά στις παιδικές χαρές σήμερα. Και στις μισές περιπτώσεις τα ατυχήματα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί με τις κατάλληλες παρεμβάσεις από πλευράς σχεδιασμού και εξοπλισμού, σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Έρευνας και Πρόληψης Ατυχημάτων (ΚΕΠΠΑ).
Σε μελέτη για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίσθηκε ότι 70.000 άτομα κάθε χρόνο διακομίζονται στα επείγοντα ιατρεία των νοσοκομείων εξαιτίας ατυχήματος με κούνια. Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι επτά στους δέκα τραυματισμούς που συμβαίνουν στον χώρο της παιδικής χαράς οφείλεται σε πτώση. Ένα στα πέντε παιδιά μάλιστα, χρειάζονται να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο και τα τραύματα είναι συνήθως κατάγματα, διασείσεις και εξαρθρήματα.
Τα στοιχεία όμως του ΕΛΟΤ δείχνουν ότι πολύ λίγοι δήμοι απ’ όλη την Ελλάδα είναι αυτοί που έχουν μεριμνήσει να ενημερωθούν και να διαμορφώσουν τις παιδικές χαρές με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές που έχουν τεθεί.
«Δεν είχαμε τις απαιτούμενες γνώσεις ως Τεχνική Υπηρεσία σχετικά με τις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχουν οι παιδικές χαρές, γι αυτό ζητήσαμε από τον ΕΛΟΤ να επισκεφτεί τον δήμο μας και να κάνει τις πρέπουσες υποδείξεις» δηλώνει η κυρία Κωνσταντίνα Βελόνα, υπεύθυνη Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Ηλιούπολης.
Οι δήμοι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Ηλιούπολης, Αργυρούπολης, Κω, Νέας Μάκρης και Ασπροπύργου είναι αυτοί που ήδη έχουν αναπλάσει ή ξεκινήσει την αναδιαμόρφωση των παιδικών χαρών. «Αντικαταστήσαμε τα παλαιά παιχνίδια, περιφράξαμε τους χώρους παιχνιδιού με καλαίσθητα κιγκλιδώματα και κάναμε βελτιωτικές αλλαγές στο έδαφος μερικών, έτσι ώστε τα παιδιά να παίζουν με ασφάλεια» αναφέρουν οι υπεύθυνοι της Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Νέας Μάκρης.
Τα όργανα αναρρίχησης, η τσουλήθρα και οι κούνιες φαίνεται να είναι τα πλέον υπεύθυνα όργανα πρόκλησης ατυχημάτων από πλευράς εξοπλισμού, λιγότερο δε η αμέλεια από μέρους των γονέων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΠΑ.
Πολύ συχνά παρατηρούνται φθορές στα όργανα κυρίως λόγω παλαιότητας, έλλειψης συντήρησης και φύλαξης. Οι σύμφωνες με την Ευρωπαϊκή Ένωση προδιαγραφές για τις παιδικές χαρές δεν πληρούνται ή ο χώρος όπου έχει εγκατασταθεί η παιδική χαρά δεν είναι κατάλληλος. Αν οι προδιαγραφές ασφαλείας τίθεντο σε εφαρμογή, θα αποτελούσαν μια σημαντική παράμετρο πρόληψης κατά των τραυματισμών.


Μαρτυρίες

«Υποτίθεται πως φέρνουμε τα παιδιά για να παίξουν, να τρέξουν και να χαρούν μόνο που εμείς, οι κηδεμόνες τους, είμαστε αναγκασμένοι να τα ακολουθούμε σε κάθε τους βήμα, “μη το ένα και μη το άλλο”. Υπάρχουν και όμορφες παιδικές χαρές, δε λέω, αλλά τις περισσότερες σίγουρα δεν τις έχουν φτιάξει γονείς. Γιατί οι κατασκευαστές δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι το χαλίκι για παράδειγμα δεν ενδείκνυται να καλύπτει το περιβάλλον των παιδικών χαρών. Ο μικρός μου εγγονός, ο Βασίλης, πριν δυο χρόνια έπεσε από ένα παιχνίδι στο έδαφος και έσκισε το κεφάλι του, επειδή είχε ξεμείνει κάποιο αιχμηρό αντικείμενο στα χαλίκια. Αν είχε κάποιο άλλου είδους δάπεδο, το παιδί δεν θα είχε χτυπήσει τόσο πολύ ώστε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για να του κάνουν ράμματα».

Άντα, γιαγιά 5χρονου Βασίλη

«Η φύλαξη στις παιδικές χαρές είναι ανύπαρκτη, όποιος θέλει μπορεί να μπει και να "λεηλατήσει" το χώρο. Συνεπώς, αν χαλάσει ένα παιχνίδι, κάποια κούνια ή τσουλήθρα, δεν θα το αντιληφθεί κανείς αρμόδιος εγκαίρως ώστε να αντικατασταθεί. Συνήθως γίνεται πρώτα το ατύχημα και ύστερα τρέχουν όλοι να διορθώσουν τα πάντα. Οι ταμπέλες απαγορεύουν να μπαίνουν στις παιδικές χαρές επισκέπτες με τα κατοικίδιά τους, που στο κάτω κάτω είναι δεμένα και δεν πρόκειται να ενοχλήσουν τους υπόλοιπους, αλλά “επιτρέπεται” να εισέρχονται αδέσποτα, που μπορεί να φέρουν ασθένειες, να λερώσουν το χώρο με ακαθαρσίες ή και να επιτεθούν σε κάποιο μικρό παιδί. Το λιγοστό γκαζόν που έχει απομείνει ποτίζεται νωρίς το μεσημέρι, όμως κάτω από τις κούνιες σχηματίζονται λακκούβες, όπου λιμνάζει το περίσσιο νερό. Είναι απαράδεκτο να αδιαφορούν για τους χώρους που έχουν σχεδιαστεί για να παίζουν τα παιδιά. Στην ουσία στερούν από αυτά το δικαίωμα τους στο παιχνίδι».

Λυδία, μητέρα 5χρονου Βασίλη

Συμβουλές πρόληψης από Κέντρο Αντιμετώπισης Παιδικού Τραύματος

Οι Παιδικές Χαρές πρέπει να είναι πάντα περιφραγμένες σωστά για να μην έχουν τα παιδιά εύκολη πρόσβαση στο δρόμο και η είσοδος πρέπει να μένει μόνιμα κλειστή (πόρτα με σούστα και σύρτη). Το έδαφος στις Παιδικές Χαρές θα πρέπει να μπορεί να απορροφά την ενέργεια μίας πτώσης. Ορισμένες εναλλακτικές λύσεις είναι το γρασίδι, ο κοκοποιημένος φλοιός πεύκου (τουλάχιστον 15 εκατοστά βάθος), το μπιζελοχάλικο (μέγιστο μέγεθος κόκκου 6 μμ, η άμμος (στρώμα πάχους 25 εκατ.) και οι πευκοβελόνες ή φύλλωμα δέντρων (στρώμα πάχους 10 εκατ.). Κάθε υλικό πρέπει να ανακατεύεται μία φορά την εβδομάδα, να συμπληρώνεται και να καθαρίζεται από ξένα σώματα. Να αποφεύγεται, πάση θυσία, το τσιμέντο και η άσφαλτος. Όσον αφορά στα παιχνίδια, υπάρχουν σιδερένια, ξύλινα και πλαστικά. Όλα χρειάζονται πολύ καλή συντήρηση, γι αυτό ένα μόνιμο συνεργείο συντήρησης πρέπει να «φρουρεί» τις Παιδικές Χαρές. Το ξύλο αν δεν συντηρείται συχνά εμφανίζει αγκίδες και το σίδερο στον ήλιο πυρώνει. Όσο ασφαλής και να είναι μία Παιδική Χαρά δεν παύει να είναι επιτακτική ανάγκη η συνεχής επίβλεψη των παιδιών. Οι γονείς πρέπει να μαθαίνουν στα παιδιά τους από πολύ μικρή ηλικία να προφυλάσσονται από τους κινδύνους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά μας να παίζουν ελεύθερα και να χαίρονται το παιχνίδι. Εξάλλου έτσι μαθαίνουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους, ενώ παράλληλα αναπτύσσουν τις ικανότητές τους. Είναι τελικά ζήτημα κοινής λογικής.

Μαρία Κ.

Ελεύθερος Τύπος

8/10/2007

«Αλληλεγγύη» τηλ: 800 11 37 777

Στέκεται στο παράθυρο της υποδοχής κοιτάζοντας αφηρημένα έξω από το τζάμι. Σκέψεις και έγνοιες κατακλύζουν το νου της, σκηνές βίας και θλίψης στριφογυρίζουν στο βλέμμα της. Η Ελίν, αλβανικής καταγωγής, ζει εδώ και ένα χρόνο στον ξενώνα κακοποιημένων γυναικών «Στοργή», μαζί με τα δυο παιδιά της.

Η κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου, όπου νοσηλευόταν με σοβαρό πρόβλημα υγείας το 17 μηνών -σήμερα- παιδί της, την παρέπεμψε στο μη κυβερνητικό οργανισμό της Εκκλησίας, «Αλληλεγγύη». Χωρίς να το πολυσκεφτεί, πήρε τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής της. Εγκατέλειψε μαζί με τα παιδιά της τον αλκοολικό σύζυγό της, που τόσα χρόνια την κακοποιούσε ψυχικά και σωματικά, και υπέβαλλε αίτημα φιλοξενίας στον ξενώνα. Οι υπεύθυνοι του καινούριου της σπιτιού φρόντισαν να νομιμοποιηθεί η παραμονή της στη χώρα, καθώς διέμενε παράνομα και εκείνη και ο πρώην σύζυγός της για τριάμισι χρόνια. Σήμερα, η Ελίν ψάχνει να βρει εργασία και φαίνεται έτοιμη να ορθοποδήσει, να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της.

Στον ξενώνα «Στοργή» φιλοξενούνται γυναίκες που έχουν υποστεί βία στο οικογενειακό τους περιβάλλον ή είναι θύματα trafficking. Αυτό τον καιρό, διαμένουν πέντε γυναίκες και δύο παιδιά. Η καθεμιά έχει τον προσωπικό της χώρο, συμμετέχει οικιοθελώς στο νοικοκυριό του «σπιτιού», μαγειρεύει, περνά τον ελεύθερο χρόνο της ευχάριστα παρέα με τις υπόλοιπες φιλοξενούμενες. Δυο τρεις φορές την εβδομάδα οι γυναίκες παρακολουθούν τις συνεδρίες της ψυχολόγου του ξενώνα και έχουν τη δυνατότητα να την επισκεφτούν ανά πάσα στιγμή για κατ’ ιδίαν συζήτηση.
«Οι φιλοξενούμενες γυναίκες συμμετέχουν και σε βιωματικές ομάδες, στις οποίες μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν μέσα από το “παιχνίδι” τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι σημαντικό οι μητέρες να παίρνουν συμβουλές για τις μεθόδους διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, διότι πολλές από αυτές συχνά “ξεσπούν” άθελά τους σ’ αυτά κάνοντας οι ίδιες χρήση βίας. Στήριξη παρέχεται και αφότου οι γυναίκες φύγουν από τον ξενώνα, αν το επιθυμούν» λέει στον ΕΤ η ψυχολόγος του ξενώνα, κυρία Σοφία Λέκκα.

Η πολυκατοικία όπου στεγάζεται ο ξενώνας είναι σαν καταφύγιο, καθώς η ακριβής τοποθεσία του είναι απόρρητη και φυλάσσεται με διακριτικότητα από σεκιούριτι. Μέχρι τώρα, στον ενάμιση χρόνο λειτουργίας του, έχουν φιλοξενηθεί συνολικά 28 γυναίκες, οι περισσότερες 17 έως 26 ετών, και 32 παιδιά, ηλικίας 3 μηνών έως και 17 ετών. Παρόλο που η διάρκεια παραμονής στον ξενώνα περιορίζεται στους τρεις μήνες, εννέα γυναίκες έχουν διαμείνει για παραπάνω από τέσσερις μήνες.
Ο σκοπός του ξενώνα δεν είναι μοναχά να στεγάσει τις κακοποιημένες γυναίκες και να τις προστατέψει από τον κακοποιητή της οικογένειάς τους, αλλά και να επιτύχει με τη βοήθεια του προσωπικού (ψυχολόγου, κοινωνικού λειτουργού, ψυχοθεραπευτή και δικηγόρου) την ψυχοκοινωνική αποκατάστασή τους και την επανένταξή στους στη καθημερινότητα. Τις στηρίζουν με κάθε τρόπο, τις ενθαρρύνουν να βρουν εργασία και να σταθούν στα πόδια τους.
Παραπομπές θυμάτων στον ξενώνα γίνονται από άλλους ξενώνες, μη κυβερνητικούς οργανισμούς, νοσοκομεία, δημόσιους φορείς ή και μέσω της γραμμής βοήθειας της «Αλληλεγγύης». Πολλές φορές το θύμα διστάζει να εγκαταλείψει την κατοικία του παρόλο που υποφέρει και γίνεται προσπάθεια «φυγάδευσής» του με τη βοήθεια συγγενικού του προσώπου, φίλου ή γείτονα.
«Ο ξενώνας δεν είναι σε καμία περίπτωση ίδρυμα», συμπληρώνει η ψυχολόγος κυρία Λέκκα. «Οι γυναίκες δεν είναι φυλακισμένες εδώ ούτε περιορίζονται. Δεν αποφασίζουμε εμείς γι αυτές και οτιδήποτε αφορά εκείνες και τα παιδιά τους, έχουν τον πρώτο λόγο. Βγαίνουν έξω να εργαστούν τα πρωινά, πηγαίνουν περίπατο με τα παιδιά τους και ζουν φυσιολογικά, μακριά από δυσάρεστες καταστάσεις».

Μαρία Κ.
Ελεύθερος Τύπος
8/10/2007

Ούτε νερό για να ξεδιψάσεις στην Πάρνηθα

Η Πάρνηθα δεν σταματά να μετράει τις πληγές της. Οι άλλοτε κρυσταλλένιες πηγές της, με εποχική ή συνεχή ροή, που ξεδιψούσαν τους περιπατητές του βουνού και τα ελάφια, ξεβράζουν σήμερα ακατάλληλο προς πόση νερό.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η πιθανότερη -και εξαιτερικά δυσάρεστη- εξήγηση για τη μικροβιακή επιμόλυνση των πηγών είναι τα αποσυντεθειμένα υπολείμματα των χιλιάδων νεκρών ζώων που αφάνισε η πυρκαγιά, τα οποία «περνάνε» στο έδαφος και έπειτα στο νερό. «Το ακατάλληλο νερό που εντοπίστηκε στις πηγές δε συνδέεται άμεσα με τις πυρκαγιές που έπληξαν την Πάρνηθα το καλοκαίρι, διότι τα ευρήματα των αναλύσεων δεν τεκμηριώνουν κάτι τέτοιο. Έμμεσα όμως οι πυρκαγιές έχουν παίζει σημαντικό ρόλο στην αλλαγή της ποιότητας του νερού, αν λάβουμε υπόψη μας ότι πολλά ζώα θανατώθηκαν εξαιτίας των πυρκαγιών» δηλώνει στον ΕΤ ο κύριος Γιώργος Νύχας, καθηγητής μικροβιολογίας τροφίμων στο εργαστήριο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου.
Δειγματοληπτικοί έλεγχοι σε εννέα από τις σαράντα συνολικά πηγές της Πάρνηθας, με πρωτοβουλία του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού, επιβεβαίωσαν τους φόβους ότι οι πυρκαγιές του καλοκαιριού θα είχαν αλυσιδωτές επιπτώσεις στο οικοσύστημα. Έτσι, οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 31 Ιουλίου και 7 Αυγούστου δείχνουν αυξημένες ποσότητες παθογόνων μικροοργανισμών στις πηγές Αγίας Τριάδας, Κεραμιδίου, Παλαιοχωρίου, Γκούρας, Βιλλιανίου, Μόλας, Μεσιανού Νερού, Πλατάνας και Κορομηλιάς.
Η επίσημη απάντηση του Υπουργείου Υγείας καθησυχάζει τους κατοίκους της Πάρνηθας και της Πεντέλης, καθώς οι γειτονικοί δήμοι και περιοχές της Πάρνηθας υδροδοτούνται από το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ. Το Δασαρχείο της Πάρνηθας και ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας ενημερώθηκαν για τα αποτελέσματα των αναλύσεων από τη Διεύθυνση Υγείας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ανατολικής Αττικής.
«Μόλις λάβαμε την επιστολή από τη Νομαρχία, αμέσως αναρτήσαμε απαγορευτικές πινακίδες στις ακατάλληλες πηγές, προς ενημέρωση των πολιτών» λέει στον ΕΤ ο δασάρχης κύριος Γιώργος Αμοργιανιώτης.
Όμως, ο δειγματοληπτικός έλεγχος του Φορέα Διαχείρισης δεν έφτασε μέχρι το καταφύγιο του Μπάφι, που υδροδοτείται από πηγή μέσω μίας μικρής δεξαμενής, παρόλο που ο κύριος Σιδηρόπουλος υπέβαλλε σχετικό αίτημα.
«Καθημερινά δεκάδες άνθρωποι επισκέπτονται το καταφύγιο και ζητούν νερό, μη εμφιαλωμένο. Η θέση μου είναι δύσκολη διότι κανένας αρμόδιος δεν ήρθε να ανακοινώσει επισήμως αυτό που διαπιστώνω εγώ με το «πείραμα» του ποτηριού. Αν γεμίσεις ένα ποτήρι με νερό πηγής και το αφήσεις να ηρεμήσει, βλέπεις μετά από λίγες ώρες να σχηματίζεται ένα σκούρο ίζημα στον πάτο» λέει στον ΕΤ ο κύριος Στέφανος Σιδηρόπουλος, διαχειριστής του καταφυγίου. «Ύστερα από τις φωτιές που κατέκαψαν την Πάρνηθα, η πρώτη μου έγνοια ήταν το νερό των πηγών και ειδοποίησα εγκαίρως τους αρμόδιους φορείς να ελέγξουν την καταλληλότητά του. Στην πηγή που υδροδοτεί το καταφύγιο δεν έγινε κανένας έλεγχος, και για να στραφώ σε ιδιωτικό φορέα ελέγχου χρειάζεται να πληρώσω περίπου 700 ευρώ. Γιατί έγινε εξαίρεση στο νερό του καταφυγίου, ενώ πήραν δείγματα νερού προς ανάλυση και από το καζίνο και από το στρατόπεδο;».

Μαρία Κ.
Ελεύθερος Τύπος
4/10/2007