«Δαγκωτό στα παιδιά που δεν τρώνε τη... φόλα»

Οι «Φραπεδοφόροι»... και τα άλλα παιδιά στη μάχη των φοιτητικών εκλογών

«Ροζ πΕτούΝΙΕς», «ΑΓΑΜΙΘήτες» και «Ερωτικά μανιτάρια». Στο άκουσμα και μόνο της ονομασίας τους θα νόμιζε κανείς πως πρόκειται για «εναλλακτικά» μουσικά συγκροτήματα. Ή ότι γίνεται λόγος για μοναχικούς ράπερ, με ονόματα-συντομογραφίες, όπως ΔΑΣΠ, ΦΑΚ, ΜΕΓΚΛΑ, που απευθύνονται σε «ψαγμένο» μουσικόφιλο κοινό. Όσο όμως κι αν προκαλούν εντύπωση στο κοινό αφτί, τα ονόματα αυτά ηχούν ως οικεία στα πανεπιστήμια της χώρας, αφού «καθρεφτίζουν» κάποιες από τις ανεξάρτητες φοιτητικές παρατάξεις που δραστηριοποιούνται κατά καιρούς στις πανεπιστημιακές σχολές. Αυτή την περίοδο, μάλιστα, μερικές απ’ αυτές δίνουν τη δική τους μάχη εν όψει των φοιτητικών εκλογών.

Οι ανεξάρτητες παρατάξεις είναι κάτι σαν τους «γνωστούς αγνώστους» των ακαδημαϊκών σχολών. Κι αυτό γιατί πολλοί φοιτητές έχουν ακούσει πως υπάρχουν -ίσως θυμούνται το «παράξενο» όνομά τους-, λίγοι όμως ξέρουν πραγματικά τη δράση τους ή τα άτομα που τις αποτελούν. Οι περισσότεροι «ανεξάρτητοι» δεν έχουν συγκεκριμένο σημείο που συναντιούνται, το λεγόμενο «τραπεζάκι» στον προαύλιο χώρο της σχολής, ούτε έχουν την οικονομική ευχέρεια, ελλείψει κομματικής υποστήριξης, να διαφημιστούν με σωρεία αφισών και πανό στους καταδεκτικούς τοίχους του πανεπιστημίου. Για πάρτι, συγκεντρώσεις φίλων της παράταξης και διανομή σημειώσεων ούτε λόγος. Πρόκειται για παρέες φίλων που αποφασίζουν να πολιτικοποιηθούν, χωρίς ταυτοχρόνως να κομματικοποιηθούν, για να συμβάλουν στη λύση των προβλημάτων του τμήματος που φοιτούν, ακόμα και να συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο για ευρύτερης σημασίας ζητήματα που αφορούν την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Μία απ’ αυτές τις παρέες φίλων που άφησε ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο είναι η παράταξη των «Φραπεδοφόρων», που, αν και ανενεργή πλέον, συζητιέται ακόμα και σήμερα. Οπως και οι παρατάξεις «Μπάμπης Ηλεκτρονικά» της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, «ΑΡΧΙτεκτονική Δύναμη» του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, «ΧΕΣΤΑ» των φοιτητών ηλεκτρολογίας και «ΠΙΠΑΠ» (Παράταξη Ιατρών) του Πανεπιστημίου της Πάτρας, τα «Κόκκινα Ράσα» της Θεολογικής Θεσσαλονίκης και η «ΜΕ.ΓΚΛΑ» (Μέτωπο Γκλαμουριάς), είναι μερικές μόνο απ’ αυτές που άφησαν το στίγμα τους στις αίθουσες συνελεύσεων των σχολών τους. Τα μέλη αυτών των παρατάξεων μιλούν στην «R» και αποκαλύπτουν την άλλη πλευρά των φοιτητικών εκλογών.

Οι φοιτητές σπάνε τις κομματικές γραμμές και ψηφίζουν... χιούμορ
Aφίσες, προκηρύξεις, προεκλογικά κείμενα και αντιπαραθέσεις με «άρωμα» εκλογών. Οι προετοιμασίες για τις φοιτητικές εκλογές της επόμενης Tετάρτης 13 Μαΐου κορυφώνονται και οι παρατάξεις διεκδικούν τις ψήφους των φοιτητών. Άλλες στηριζόμενες στη λεγόμενη «στενή» κομματική γραμμή και άλλες πολύ απλά... πρωτοτυπώντας, όπως οι λεγόμενες ανεξάρτητες παρατάξεις που και φέτος ετοιμάζονται να κάνουν τη διαφορά.

Επτά πρωτοετείς φίλοι και φοιτητές του τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ) του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σκέφτηκαν να φτιάξουν την παράταξη των «ΑΓωνιστών Ανεξάρτητων ΜΙΘητών», τους ΑΓΑΜΙΘήτες εν συντομία, ένα ανοιξιάτικο, χαλαρό από μαθήματα πρωινό. «Ηταν λίγο μετά τις καταλήψεις του 2006, όταν αποφασίσαμε να φτιάξουμε την παράταξή μας. Τότε που η πανεπιστημιακή κοινότητα είχε βγάλει τον χειμώνα της στους δρόμους, αγωνιζόμενη ενάντια στο άρθρο 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια», θυμάται ο φοιτητής Μιχαήλ Αλέξιος, εμπνευστής των ΑΓΑΜΙΘητών. «Ύστερα από εκείνα τα γεγονότα, φαινόταν πως είχαμε μόνο δύο επιλογές στις φοιτητικές εκλογές. Ή να στηρίξουμε το “ναι” της ΔΑΠ για το άρθρο 16, ή το “όχι” της Πανσπουδαστικής. Κουβέντα, πάντως, και διάλογος δεν θα γινόταν. Ετσι, εγώ και οι φίλοι μου δημιουργήσαμε μια τρίτη επιλογή. Να “κατέβουμε” μόνοι μας στις εκλογές, αφού καμία από τις “μεγάλες” παρατάξεις δεν εξέφραζε τα πιστεύω μας». Οι ΑΓΑΜΙΘήτες, με κεντρικό σύνθημα «Η δημοκρατία είναι θεσμός, όχι έθιμο» και στάση αρνητική απέναντι στη «λύση» των μακρό

συρτων καταλήψεων, βρήκαν -και συνεχίζουν να έχουν έως σήμερα- αρκετούς υποστηρικτές. Στις πρώτες εκείνες εκλογές, μάλιστα, είχαν κερδίσει δύο έδρες, «σπάζοντας» την αυτοδυναμία της ΔΑΠ, της κυρίαρχης φοιτητικής παράταξης.

«Δεν ανήκω πουθενά»
Κάπως έτσι και πριν από επτά χρόνια, στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας έκανε την εμφάνισή της η ανεξάρτητη παράταξη ΔΑΣΠ. Η δράση των μελών της, με αρχηγό τον πρωτοετή τότε Γιάγκο ραφτόπουλο, διαδόθηκε τόσο, που αργότερα -έως και σήμερα- «κατεβαίνει» στις εκλογές και άλλων σχολών, πολλών πόλεων της χώρας. «ΔΑΣΠ σημαίνει “Δεν Ανήκω σε Παράταξη” και αυτό ακριβώς ένιωσα ως πρωτοετής, λίγο πριν από τις φοιτητικές εκλογές του 2002», λέει ο κ. Ραφτόπουλος. «Περίμενα οι φοιτητές ν’ αγωνίζονται για τα προβλήματά τους ή τουλάχιστον να νοιάζονται, κι όχι μέσω των παρατάξεων να πουλάνε την παρέα τους και να χαρίζουν σημειώσεις για ν’ αυξήσουν τα μέλη τους. Η δική μου ανεξάρτητη παράταξη, που συστάθηκε με τη βοήθεια ακόμα 20 συμφοιτητών μου, ήταν η έκφραση μιας βαθύτερης ανάγκης που με καλούσε να διαχωριστώ από τους πολλούς».
Την ίδια εποχή ιδρύθηκε στο τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κι άλλη μία παράταξη που μετρά επίσης επτά χρόνια ζωής, η Φοιτητική Ανεξάρτητη Κίνηση (με τη συντομογραφία... ΦΑΚ). Ο στόχος της παράταξης, όπως λέει ο φοιτητής και μέλος της Φώτης Σιταράς, είναι να ενεργοποιήσει τους φοιτητές να συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες που συντελούνται στον χώρο του πανεπιστημίου. «Στις συνελεύσεις της παράταξής μας μπορεί ο καθένας να πάρει τον λόγο και να πει την άποψή του, κάτι που δεν συμβαίνει στις πολύβουες και συχνά ανούσιες συνελεύσεις των “μεγάλων” παρατάξεων», σημειώνει ο κ. Σιταράς. Η ΦΑΚ και φέτος θα δώσει το «παρών» στις επερχόμενες φοιτητικές εκλογές, «για να ενθαρρύνει περισσότερους φοιτητές να συμμετάσχουν και να δράσουν για το καλύτερο αύριο που επιδιώκουμε για τη σχολή μας».

εφημερίδα Realnews 10.05.09
www.realnews.gr
download link φύλλου:
http://www.4shared.com/file/114440780/58fce885/cover100509.html