Ο οικολογικός «σερίφης» του Υμηττού

Λουκάς Παπαϊωάννου

εθελοντής δασοφύλακας

Κάθε πρωί ανηφορίζει στους πρόποδες του Υμηττού συντροφιά με τα τρία σκυλιά του και απολαμβάνει τη βόλτα στη λιακάδα κοιτάζοντας την καταπράσινη πλαγιά του βουνού. Το βράδυ, γύρω στις 9, ο κ. Λουκάς Παπαϊωάννου γίνεται ο οικολογικός «σερίφης» του Υμηττού. Με τον ασύρματο στο χέρι και τα κιάλια να κρέμονται στο στήθος του, οδηγεί το παλιό του τζιπ, πάνω στο οποίο φέγγει ένας κόκκινος φάρος, στα μονοπάτια του βουνού. Με αυτόν τον τρόπο βοηθάει στη φύλαξη του Υμηττού από τις πυρκαγιές και τους εμπρηστές, κάνοντας δίωρες περιπολίες.

Πώς φυλάτε, εσείς και τα μέλη του Συλλόγου σας, τον Υμηττό;
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που αρχίσαμε τις περιπολίες στην πλευρά του Υμηττού που βλέπει προς την Άνω Γλυφάδα. Είναι σωτήριο να βρίσκεται κάποιος εκεί, να «κυκλοφορεί» κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του στα μονοπάτια και να παρατηρεί τυχόν ύποπτες κινήσεις. Σε περίπτωση πυρκαγιάς θα ειδοποιήσει αμέσως την Πυροσβεστική, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα. Εκτός από περιπολίες, «καθαρίζουμε» την πλαγιά από τα επικίνδυνα υλικά που μπορούν να προκαλέσουν πυρκαγιά. Έχουμε περισυλλέξει φιάλες προπανίου, εύφλεκτα υλικά οξυγονοκόλλησης, μπουκαλάκια νέφτι κρυμμένα σε θάμνους, που σε περίπτωση πυρκαγιάς θα δυσχέραιναν την κατάσταση.

Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει στον Υμηττό ακόμη και σήμερα;
Το ότι υπάρχουν ακόμη παρθένες εκτάσεις δάσους! Δένδρα ποικίλων ειδών, καταπράσινοι θάμνοι και πυκνά, υγιή πεύκα, που δεν έχουν υποστεί την παραμικρή παρέμβαση. Από την άλλη πλευρά, λυπάμαι όταν αντικρίζω στο ρέμα και στα πλαϊνά των μονοπατιών τα υπολείμματα της ανθρώπινης ασυνειδησίας. Μπάζα, απορρίμματα και ψόφια ζώα σωρεύονται εδώ κι εκεί και μολύνουν το περιβάλλον. Σε περίπτωση πυρκαγιάς, σίγουρα θα «βοηθήσουν» την επέκτασή της ενώ σε περίπτωση ισχυρής νεροποντής, θα επιτρέψουν στο χείμαρρο να πνίξει τις περιοχές που γειτνιάζουν, όπως και τα δώματα που αυθαίρετα έχουν «φυτρώσει» στο βουνό.

Πώς συμβάλλετε στην προστασία των αδέσποτων ζώων;
Παρόλο που δεν λαμβάνουμε επιδοτήσεις από κανέναν φορέα, μεριμνούμε για μεγάλο αριθμό αδέσποτων ζώων της περιοχή μας. Μερικά τα βρίσκουμε σε τόσο κακή κατάσταση που μόνο αν χειρουργηθούν επιβιώνουν. Κάνουμε εμβόλια, στειρώσεις, προσφέρουμε καθημερινή σίτιση και φροντίζουμε να υιοθετηθούν από ζωόφιλες οικογένειες. Πριν λίγο καιρό «χρεωθήκαμε» 3000 ευρώ για να τα εμβολιάσουμε, χρήματα που προμηθευτήκαμε από τις συνδρομές του Συλλόγου μας και από δωρεές.

Τι είναι αυτό που σας κάνει να ασχολείστε με όλα αυτά που κάποιοι θεωρούν «γραφικά»;
Η αγάπη για τη Φύση, για τα ανυπεράσπιστα αδέσποτα και η έγνοια για τον άπορο συνάνθρωπο. Ελπίζω ότι σύντομα οι αρμόδιοι φορείς θα ευαισθητοποιηθούν και θα βοηθήσουν να κάνουμε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά αυτό που αυτόβουλα ξεκινήσαμε.


Η ζωή μου

Γεννήθηκα στο Χρισσό Φωκίδας το 1941, όμως ήρθα δύο ετών στην Αθήνα, όπου μεγάλωσα, σπούδασα και έχτισα τη ζωή μου.

Το 1971, ενώ σπούδαζα μαθηματικός στο πανεπιστήμιο Αθηνών, έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας κι με προσέλαβαν ως εκφωνητή ραδιοφωνικών εκπομπών. Έκανα μεταδόσεις αγώνων μπάσκετ από το 1973 στο ραδιόφωνο και το 1986 συνέχισα στην τηλεόραση έως και το 2001. Ήμουν παίκτης σε ομάδες μπάσκετ, απ’ το 1959 έως το 1969 αγωνιζόμουν στην ομάδα του Πανιωνίου, γι αυτό και ασχολήθηκα με την αθλητική δημοσιογραφία.

Η σύζυγός μου, Μαρία Ζωή, μου εμφύσησε το πάθος για τη Φύση και τα ζώα, όταν την πρωτογνώρισα στα στούντιο του ραδιοφώνου. Μάλιστα για να την ευχαριστήσω της είχα δωρίσει ένα σκυλάκι που εκείνη το ονόμασε «Αμόρ».

Όταν ήμουν 8 χρονών, ένας αδέσποτος σκύλος με είχε κυνηγήσει σε μια αλάνα κι από τον φόβο μου ύστερα δεν πλησίαζα τα ζώα για πολλά χρόνια, ή άλλαζα πεζοδρόμιο άμα τύχαινε να συναντήσω κάποιο. Τώρα, χάρη στη γυναίκα μου, τα φροντίζω και νοιάζομαι πολύ γι αυτά κι εν γένει για το περιβάλλον.

Μαρία Κ.

φωτό: Χρήστος Κισατζεκιάν

Ελεύθερος Τύπος

22/08/2007